Główna bohaterka zostaje wybrana na przywódczynię kościoła, ale z uwagi na młody wiek i ograniczone doświadcznie życiowe martwi się, że nie będę w stanie przyjąć tej roli i przez to inni zaczną nią pogardzać. Na zgromadzeniu okazuje się, że jej opinia jest błędna – powoduje to u niej frustrację i poczucie, że ma braki w porównaniu z innymi przywódcami. Nie chce dalej spełniać obowiązku przywódczyni kościoła. Jednak myśląc nad sobą poprzez spożywanie i picie słów Boga, zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę chce porzucić swoją funkcję, ponieważ obawia się, że inni ujrzą jej słabość i zostanie upokorzona. Dostrzega też, że ceni reputację i status tak bardzo, że stawia je ponad wszystkim – to usposobienie antychrysta. W końcu rozumie, że obowiązek człowieka jest zadaniem powierzonym przez Boga i zobowiązaniem i żę powinna zrobić, co w jej mocy, by go wypełnić. Kiedy poprawia swoje podejście i spełnia obowiązek, niosąc brzemię, otrzymuje oświecenie i przewodnictwo Boże. Naprawdę doświadcza tego, że brzemię jest Bożym błogosławieństwem.