I

Czytanie słów Bożych prawdziwie rozjaśnia moje serce

i spotykam się w nich twarzą w twarz z Bogiem.

Jego słowa obnażają moją buntowniczość i moje zepsucie,

z gorliwą perswazją ucząc mnie, jak się zachowywać i postępować.

Ani słowa nie opiszą, ani pieśni nie wyrażą, jak cudowny jest Bóg Wszechmogący.

Żyjąc wśród ludzi, jest dla nas we wszystkim wzorem do naśladowania.

Serce Boga jest naprawdę piękne i dobre, a Jego miłość jest taka realna.

To, czym Bóg jest i co ma, jest naprawdę cenne.

II

Doświadczając sądu słowami Bożymi, zrozumiałem prawdę.

Udręki i uszlachetnianie pozwoliły mi dostrzec cudowność Boga.

Moje doświadczenie cierpienia ujawniło, jak bardzo jestem zbuntowany,

a czytając słowa Boże, poznałem siebie.

Choć Jego słowa są surowe, Jego serce jest najłaskawsze,

a Jego jedynym celem jest zbawienie człowieka.

Bóg pilnie pragnie i oczekuje, żeby człowiek do Niego powrócił.

Zrozumiałem Boże intencje

i nie jestem już zniechęcony ani się nie wycofuję.

Pragnę jedynie wypełniać swoje obowiązki

i pozostawić wszystko Bożym rozporządzeniom.

III

Słowa Boże pozostają przy mnie mi do dziś,

a osąd i obnażenie, które ze sobą niosą, towarzyszą mi w codziennym życiu.

Bolesne uszlachetnianie oczyszcza moje zepsucie

a próby i udręki oczyszczają moją miłość do Boga.

Doświadczając dzieła Bożego,

zasmakowałem zarówno goryczy, jak i słodyczy.

Żyję na podobieństwo człowieka i jest to bezgraniczne Boże zbawienie.

Nie jestem w stanie wyrazić wszystkiego, co noszę w sercu.

Nie mogę przestać opowiadać o Bożej miłości.

Dążę do zmiany swojego usposobienia.

Będę kochał Boga na zawsze.

Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni