I

W tej obecnej epoce Bóg nie może się doczekać, aby wypełnić swój plan i zbawić ludzi, których chce zbawić. W tych okolicznościach Bóg najbardziej troszczy się nie o to, jak Go traktują czy jak stawiają opór Mu ci, którzy w ogóle za Nim nie podążają, czy ci, którzy Mu się przeciwstawiają, ani nie o to, jak ludzkość Go szkaluje. Bóg troszczy się jedynie o to, czy ci, którzy za Nim podążają, którzy są obiektem Jego zbawienia w Jego planie zarządzania, zostali przez Niego uczynieni pełnymi, czy stali się godni Jego zadowolenia.

II

Jeśli chodzi o ludzi innych niż ci, którzy za Nim podążają, to jedynie od czasu do czasu wymierza On im jakąś nieznaczną karę, aby wyrazić swój gniew. Równocześnie Bóg z mocą ochrania i dba o tych, którzy za Nim podążają i mają być przez Niego zbawieni.

III

Usposobienie Boże jest następujące: z jednej strony, może On dać ludziom, których zamierza uczynić pełnymi, skrajną cierpliwość i wyrozumiałość oraz czekać na nich tak długo, jak tylko może; z drugiej strony, Bóg odczuwa głęboką nienawiść i niechęć wobec szatańskiego typu ludzi, którzy nie podążają za Nim i przeciwstawiają się Mu. Chociaż Bóg nie dba o to, czy ten szatański typ ludzi podąża za Nim ani czy Go wielbi, On wciąż czuje do nich wstręt, podczas gdy w swoim sercu ma dla nich cierpliwość, a w czasie gdy rozstrzyga o końcu tego szatańskiego typu ludzi, oczekuje On również na nadejście etapów swego planu zarządzania.

Boże dzieło, Boże usposobienie i Sam Bóg I, w: Słowo, t. 2, O poznaniu Boga