Osoby pełniące funkcję przywódcy nie powinny poświęcać zbyt wiele uwagi własnej pracy ani ciągle skupiać się na własnym statusie czy też stawiać sobie wysokich wymagań, a następnie wymyślać wszelkie możliwe metody rozwiązywania problemów innych, aby wszyscy wiedzieli: „Jestem przywódcą, zajmuję wysokie stanowisko, posiadam status i reprezentuję też sobą pewien format, posiadam pewne kwalifikacje. Skoro mogę tobą kierować, mogę cię też zaopatrywać”. To, że są one w stanie wypowiadać takie słowa, jest problemem. Dlaczego? Jeśli obrałeś zły kierunek, a twoim postępowaniem nie rządzą żadne zasady, to wszystko, co robisz, będzie złe i będzie stanowiło odstępstwo od normy. Jeśli kierujesz się niewłaściwą motywacją, wszystko co robisz będzie złe. Skup się na poszukiwaniu prawdy, zrozumieniu prawdy, zrozumieniu istoty prawdy wizji i opanowywaniu tego aspektu zasad – takie podejście jest właściwe. Jeśli w obliczu różnych wydarzeń lub radząc sobie z problemami, będziesz się trzymał tych wytycznych, wówczas będziesz w stanie pomagać innym i usuwać ich trudności oraz będziesz godny miana przywódcy. Jeśli jednak rozumiesz jedynie niektóre doktryny i tylko z nich korzystasz, słuchasz niektórych kazań i opanujesz niektóre słowa, aby móc przewodzić, i jeśli oferujesz tylko tych kilka doktryn oraz słów, starając się rozwiązywać czyjeś problemy, lecz w konsekwencji nie rozwiązujesz żadnego z nich, to nie posiadasz rzeczywistości bycia przywódcą i jesteś tylko pustą ramą. Jaki przywódca tak postępuje? (Fałszywy). Fałszywy przywódca. Nie jesteś w stanie wykonywać rzeczywistej pracy. Nawet jeśli nikt nie demaskuje fałszywego przywódcy ani go nie zgłasza, życie wybrańców Boga w kościele nie będzie się rozwijało, problemy będą się piętrzyły, a fałszywi przywódcy będą zmuszeni ponieść za to winę i ustąpić ze stanowiska. Jeśli sam jesteś fałszywym przywódcą, to jesteś nim bez względu na to, jak wysokie piastujesz stanowisko. Nie to jest jednak najważniejsze, czy jesteś w stanie wykonywać rzeczywistą pracę i czy jesteś fałszywym przywódcą. Co więc jest najważniejsze? Musisz teraz czym prędzej podążać za prawdą i skupić się na wejściu w życie. Kiedy wejdziesz w życie, zmienisz swoje usposobienie, zrozumiesz Boże zamiary i będziesz w stanie naprawić własne niewłaściwe stany, wtedy z łatwością będziesz rozwiązywał problemy innych. Kiedy zrozumiesz prawdę i wejdziesz w prawdorzeczywistość, czy nadal będziesz się obawiać, że nie potrafisz rozwiązywać problemów innych osób? Nie będziesz się już musiał martwić, czy jesteś dobrym przywódcą. Jeśli posiadasz prawdorzeczywistość, właściwe wykonywanie obowiązku i rozwiązywanie rzeczywistych problemów przyjdzie ci w sposób naturalny. Musisz to dokładnie zrozumieć. Jeśli nie rozumiesz tego dokładnie i ciągle starasz się dbać o swój status przywódcy i o stworzenie dobrego wizerunku swojej osoby w sercach wybrańców Boga, to masz niewłaściwą motywację i bezsprzecznie się skompromitujesz i poniesiesz porażkę. Jeśli miłujesz prawdę i skupiasz się na własnym wejściu w życie, odrzucasz ludzkie ambicje, pragnienia i błędne dążenia i nie jesteś przez nie ograniczany, to będziesz w stanie podążać za prawdą i z czasem w sposób naturalny zrozumiesz każdy jej aspekt. Będziesz wtedy w swoim żywiole, pomagając innym, i będzie ci to przychodzić z łatwością. Dlatego też nie powinieneś dbać o swój status. Jest to pusta rama. Status jest bezużyteczny. Nie przyniesie ci on żadnych korzyści ani nie pomoże zrozumieć prawdy. Ponadto może cię doprowadzić do popełniania wielu błędów i sprawić, że zejdziesz z właściwej drogi. Dla zepsutej ludzkości status jest pułapką. Nikt nie może jednak uniknąć tej przeszkody, wszyscy muszą ją pokonać – chodzi tylko o to, jak do niej podejdziesz. Jeśli podchodzisz do niej, stosując ludzkie metody, nie będziesz w stanie się pohamować ani przeciwstawić się sobie samemu. Przeszkodę tę można pokonać tylko wtedy, gdy korzysta się z prawdy. Prawda może uporać się z tym kłopotem. Jeśli potrafisz poszukiwać prawdy, to potrafisz zająć się tą kwestią u jej źródła. Jeśli nie potrafisz wykorzystać prawdy do poradzenia sobie z tym kłopotem, jeśli tylko się hamujesz i buntujesz, przeciwko własnym myślom, podejściom, ideom, zawsze po prostu się w ten sposób buntujesz – to jaka jest to metoda? Jest to podejście opierające się na zniechęceniu i bierności. Musisz to naprawić, stosując metody pozytywne, czyli musisz wykorzystać prawdę i dokładnie zrozumieć tę kwestię. Przyjrzyj się najpierw różnym podejściom, jakie stosują antychryści i fałszywi przywódcy, by zabiegać o rozgłos, zysk i status oraz by bronić własnej próżności i dumy. Gdy zobaczysz to wyraźnie, pomyślisz sobie: „O rety, ależ to żenujące, prawdziwie żenujące! Czy ja także stosuję takie podejście?”. Dokonasz wtedy autorefleksji i wkrótce uświadomisz sobie: „O rety, ja też się tak często zachowuję. Niewiele się różnię od tych antychrystów i fałszywych przywódców”. W twoim sercu zagoszczą wyrzuty sumienia i powiesz: „Nie mogę dalej chronić swojego statusu i być tak bezwstydnym”. Postanowisz wyciągnąć z tego wnioski. Przestań skupiać się na tym, czy inni cię doceniają, ile problemów innych osób potrafisz rozwiązać, czy ktoś cię słucha lub w sercach ilu osób gościsz. Jeśli ciągle zajmują cię takie kwestie, będziesz rozkojarzony i tym zaaferowany, więc będziesz miał mniej czasu na podążanie za prawdą. Wykorzystywałeś swoje ograniczone pokłady energii i swój cenny czas na pogoń za ambicjami i zaspokojenie pragnienia rozgłosu, zysku i statusu. W konsekwencji nie zyskałeś prawdy i życia. Choć osiągnąłeś status i zaspokoiłeś swoje ambicje i pragnienia, nie wszedłeś w życie i straciłeś dzieło Ducha Świętego. Jaki będzie to miało końcowy efekt? Zostaniesz wyeliminowany i ukarany. Dlaczego tak się dzieje? Obrałeś niewłaściwą drogę. Jeśli zniżyłeś się do poziomu Pawła, to na końcu zostaniesz ukarany. Jeśli jednak nie zniżyłeś się do jego poziomu, i z czasem zmieniasz swój kierunek, to jest jeszcze szansa na odkupienie i nadzieja na zbawienie.

Bez względu na to, jakie problemy mają osoby wierzące w Boga, czy należą do nich zabieganie o status, rozgłos, zysk i bogactwo, czy też zaspokajanie osobistych ambicji i pragnień, wszystkie problemy muszą być rozwiązane poprzez dążenie do prawdy. Żaden problem nie ominie prawdy. Żadna kwestia nie jest oderwana od prawdy. Jeśli wierząc w Boga, ktoś odejdzie od prawdy, jego wiara staje się pusta. Nie ma sensu podążać za niczym innym. Niektórych ludzi cieszy ledwie to, że wypełniają imponujące i chwalebne obowiązki, dzięki czemu inni patrzą na nich z podziwem i im zazdroszczą. Czy ma to sens? Nie jest to twój ostateczny wynik ani twoja ostateczna nagroda i z pewnością nie jest to twoje przeznaczenie. Bez względu na to, jaki wykonujesz obowiązek, jest to tylko zajęcie tymczasowe, nie jest ono wieczne. Nie jest to aprobata Boga ani nagroda od Niego. W ostatecznym rozrachunku to, czy ludzie są w stanie osiągnąć zbawienie, nie zależy od tego, jaki wykonują obowiązek, lecz od tego, czy rozumieją i zyskują prawdę, i od tego, czy potrafią koniec końców podporządkować się Bogu, zdać się na Jego ustalenia, nie zważać na swoją przyszłość i przeznaczenie i kwalifikować się, by być istotą stworzoną. Bóg jest sprawiedliwy i święty, i to są standardy, których używa do mierzenia całego rodzaju ludzkiego. Standardy te są niezmienne i musisz o tym pamiętać. Zapisz je w swoim umyśle i nigdy nie myśl o znalezieniu jakiejś innej ścieżki, by dążyć do jakiejś nierealnej rzeczy. Wymagania i standardy, które Bóg ma dla wszystkich, którzy chcą osiągnąć zbawienie, pozostają na zawsze niezmienne; pozostają takie same, niezależnie od tego, kim jesteś. Możesz osiągnąć zbawienie tylko przez wiarę w Boga zgodną z Jego wymaganiami i standardami. Jeśli znajdziesz inną drogę, by dążyć do rzeczy, które są niejasne, i wyobrażasz sobie, że uda ci się dzięki szczęściu, to jesteś kimś, kto sprzeciwia się Bogu i zdradza Go, i z pewnością zostaniesz przeklęty i ukarany przez Boga.