Poprzednim razem omawialiśmy pierwszy ważny aspekt dążenia do prawdy, czyli wyzbywanie się różnych rzeczy. Jeśli chodzi o to zagadnienie, rozmawialiśmy o pierwszym aspekcie praktyki, jakim jest wyzbywanie się różnych negatywnych uczuć. Celem przyświecającym naszemu omawianiu i analizowaniu różnych ludzkich negatywnych uczuć jest głównie odniesienie się do problemu niepoprawnych i wypaczonych idei i punktów widzenia kryjących się za tymi negatywnymi uczuciami. Czyż nie tak? (Tak). Chodzi o to, że analizując obecne w sercach ludzi negatywne uczucia, chcemy odnieść się do problemu zakorzenionych w ich sercach negatywnych idei i punktów widzenia dotyczących różnych ludzi, wydarzeń i spraw. Problem różnych negatywnych uczuć można też oczywiście rozwiązać poprzez ich ujawnienie i przeanalizowanie oraz podsunięcie ludziom właściwych myśli i punktów widzenia oraz poprawnego rozumienia. Robimy to po to, aby ludzi nie niepokoiły ani nie ograniczały niepoprawne i wypaczone idee i punkty widzenia, ilekroć coś im się przytrafia czy to w życiu codziennym, czy na ich drodze życiowej, a zamiast tego by stawiali czoła każdemu dniu oraz ludziom, wydarzeniom i sprawom, z którymi stykają się na co dzień, z pozytywnymi, właściwymi ideami i poglądami zgodnymi z prawdą. Dzięki temu nie będą reagować porywczo na ludzi, wydarzenia i sprawy napotykane w codziennym życiu, lecz będą się poruszać w sferze normalnego ludzkiego sumienia i rozumu oraz będą w stanie podejść racjonalnie do każdej sytuacji, z którą się spotkają lub której doświadczą w swoim życiu i na swojej ścieżce życiowej i poradzić sobie z nią, stosując właściwe i prawidłowe sposoby, których naucza Bóg. Jednym z celów takiego postępowania jest to, aby ludzie żyli pod przewodnictwem i wpływem właściwych idei i punktów widzenia. Drugim celem jest to, by prawidłowo radzili sobie z każdą sytuacją pod przewodnictwem i wpływem tych pozytywnych idei i punktów widzenia. Umiejętność właściwego radzenia sobie z każdą sytuacją nie jest oczywiście ostatecznym celem. Ostatecznym celem jest osiągnięcie tego, co powinni osiągnąć ci, którzy wierzą w Boga, a mianowicie strach przed Bogiem, wystrzegania się zła, podporządkowania się Bogu oraz Jego ustaleniom i zarządzeniom, podporządkowania się każdej sytuacji, którą On stworzył, a także oczywiście podporządkowania się swemu przeznaczeniu, nad którym dzierży On suwerenną władzę, i racjonalnego życia pośród wszystkich osób, zdarzeń i rzeczy, w każdych okolicznościach. Podsumowując, niezależnie od tego, czy omawiamy i analizujemy ludzkie negatywne uczucia, czy negatywne idee i punkty widzenia, wszystko to odnosi się do ścieżki, którą powinna kroczyć istota stworzona, życiowej ścieżki, podążania którą Bóg wymaga od normalnej osoby. I oczywiście odnosi się to również do zasad, które powinna posiadać istota stworzona w swoim postrzeganiu ludzi i spraw, a także w swoim zachowaniu i działaniu. Wyzbywanie się różnych negatywnych uczuć pozornie polega na uwalnianiu się ludzi od negatywnych uczuć oraz na zajęciu się negatywnymi i niedorzecznymi ideami i punktami widzenia, które się za tymi emocjami kryją. Ale w rzeczywistości można też powiedzieć, że zasadniczo chodzi tu o kierowanie ludźmi, zaopatrywanie ich i pomaganie im, czyli uczenie ludzi, jak mają się zachować przy zetknięciu z różnymi środowiskami, ludźmi, wydarzeniami i sprawami, jak być prawdziwymi, normalnymi i racjonalnymi ludźmi spełniającymi wymagania Boże, osobami, jakie Bóg kocha i jakie Mu się podobają. Jest to to samo, co inne aspekty prawdozasad, ponieważ wszystkie one odnoszą się do zachowania. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że temat wyzbywania się różnych negatywnych uczuć dotyczy jakiejś kompletnie przyziemnej emocji lub stanu, w jakim ludzie żyją w danej chwili. Ale w rzeczywistości te emocje i te proste stany są powiązane ze ścieżką, którą podążają ludzie, i z zasadami, którymi się kierują. Z punktu widzenia danej osoby mogą się one wydawać nieistotne i niewarte wzmianki. Ponieważ jednak odnoszą się do punktów widzenia ludzi oraz do perspektyw i stanowisk, jakie przyjmują, napotykając różnych ludzi, wydarzenia i sprawy, te emocje i stany mają też związek z zachowaniem danej osoby. Mówiąc dokładniej, mają one wpływ na postrzeganie ludzi i spraw, a także na zachowanie i działanie. Ponieważ dotyczą one tego, jak postrzegać ludzi i sprawy, a także jak się zachowywać i jak działać, te negatywne uczucia oraz negatywne idee i punkty widzenia muszą być w codziennym życiu ludzi stale analizowane i rozważane. Oczywiście konieczne jest również, aby ludzie byli w stanie szybko skorygować swoją postawę, gdy w procesie refleksji odkryją, że żywią negatywne uczucia lub negatywne i niedorzeczne idee i punkty widzenia, a także aby byli w stanie szybko zastąpić te negatywne uczucia oraz niedorzeczne idee i punkty widzenia takimi, które są pozytywne i prawidłowe, zgodne z prawdozasadami. Dzięki temu będą potrafili patrzeć na ludzi i sprawy, a także zachowywać się i działać zgodnie ze słowami Boga jako fundamentem i mając prawdę za swe kryterium. Jest to także droga do przemiany usposobienia ludzi, tak aby było ono zgodne z Bogiem, a także do osiągnięcia strachu przed Bogiem i wystrzegania się zła. Powyższe kwestie, które omówiliśmy, to w zasadzie kluczowe szczegóły pierwszego aspektu, „wyzbywania się” różnych rzeczy, w „Jak dążyć do prawdy”. Oczywiście wśród różnych ludzkich emocji istnieją również pewne specyficzne, drobne negatywne rzeczy lub pewne szczególne negatywne uczucia, które w ogóle nie są reprezentatywne, a które również odnoszą się do pewnych negatywnych lub niedorzecznych myśli i punktów widzenia. Można uznać, że te negatywne uczucia lub niedorzeczne myśli i punkty widzenia mają minimalny wpływ na ludzi, dlatego nie będziemy omawiać każdej z nich w bardziej szczegółowy sposób.

Wszystkie negatywne uczucia, o których rozmawialiśmy wcześniej, mogą w zasadzie reprezentować problemy istniejące w prawdziwym życiu ludzi lub na ich drodze życiowej. Emocje te obejmują różne punkty widzenia na temat tego, jak postrzegać ludzi i sprawy, a także jak zachowywać się i działać. Te różne negatywne myśli i punkty widzenia dotyczące tego, jak postrzegać ludzi i sprawy, a także jak się zachowywać i działać, odnoszą się do szerszych kierunków, głównych zasad oraz dążenia ludzi do prawdy. Są to więc rzeczy, których ludzie powinni się wyzbyć i którymi powinni się zająć w obszarze swoich myśli i punktów widzenia. Niektóre spośród pozostałych, specyficznych, niereprezentatywnych czy bardziej indywidualnych kwestii – takie jak jedzenie, ubieranie się, życie osobiste itd. – nie dotyczą głównych zasad odnoszących się do tego, jak ktoś postrzega ludzi i sprawy, a także jak się zachowuje i działa, oraz można by rzec, że nie wymagają one rozróżniania między rzeczami pozytywnymi a negatywnymi. Dlatego nie mieszczą się one w zakresie omawianego tematu. Na przykład gdy ktoś mówi: „Lubię czarne rzeczy”, wyraża tym swoją wolność, osobisty gust i preferencje. Czy wiąże się to z jakimiś zasadami? (Nie, nie wiąże się). Nie dotyczy to sposobu patrzenia na ludzi i sprawy, a tym bardziejzachowania i działania. Na przykład osoba, która z powodu krótkowzroczności nosi okulary, mówi: „Lubię okulary w złotych oprawkach”. A ktoś inny mówi: „Złote oprawki są już niemodne. Wolę okulary bez oprawek”. Czy ma to jakiś związek z postrzeganiem ludzi i spraw oraz zachowywaniem się i działaniem? (Nie, nie ma). Nie wiąże się to z zasadami patrzenia na ludzi i sprawy ani z tym, jak się zachowywać i działać. Inni mówią: „Mam negatywne odczucia co do codziennych prac domowych i sprzątania. Zawsze mam wrażenie, że to prawdziwe utrapienie, które utrudnia mi życie. Nawet o jedzeniu myślę tak samo. Przygotowanie posiłku zajmuje ponad godzinę, a potem muszę jeszcze umyć naczynia, wyczyścić garnki i posprzątać kuchnię, co też jest wyjątkowo irytujące”. Jeszcze inni mówią: „Życie jest takie nieznośne. Ubrania trzeba zmieniać w zależności od pory roku, a mimo to latem i tak jest za gorąco, niezależnie od tego, jak przewiewne są twoje ubrania, a zimą jest za zimno, niezależnie od tego, jak ciepło byś się nie ubrał. Fizyczne ciało to naprawdę sama udręka!”. Kiedy mają brudne włosy, nie chcą ich umyć, ale kiedy ich nie myją, to swędzi ich głowa. Są apatyczni i niechlujni. Nie mogą nie myć włosów, ale gdy to robią, denerwują się, myśląc sobie tak: „Czy nie byłoby wspaniale w ogóle nie mieć włosów? To takie denerwujące, że muszę je cały czas obcinać i myć!”. Czy są to negatywne uczucia? (Tak). Czy od tych negatywnych uczuć koniecznie trzeba się uwolnić? Czy należą one do tych negatywnych uczuć, których należy się wyzbyć? (Nie, nie należą). Dlaczego? (To tylko pewne nawyki i kwestie związane z fizycznym życiem ciała). Kobiety, a zwłaszcza dorosłe kobiety, potrafią sobie poradzić z takimi codziennymi błahostkami, jak mycie się, porządki i sprzątanie po sobie. Mężczyźni są w tym nieco gorsi. Gotowanie, pranie i prace domowe są dla nich zazwyczaj kłopotliwe. Szczególnym wyzwaniem jest dla nich pranie. Czy powinni uprać tę koszulkę? Nie mają na to ochoty. To może jednak jej nie prać? Ale jest zbyt brudna i boją się, że zostaną wyśmiani, więc po prostu płuczą ją przez sekundę w wodzie. Mężczyźni i kobiety mają nieco inne podejście do tych trywialnych codziennych spraw. Kobiety są zwykle bardziej skrupulatne i szczegółowe, zwracają uwagę na czystość i wygląd, podczas gdy mężczyźni mogą traktować te sprawy stosunkowo pobieżnie. Ale nie ma w tym nic złego. Niedobrze jest być zbyt niechlujnym, zwłaszcza gdy mieszkasz z innymi ludźmi. Odsłaniasz wtedy zbyt wiele swoich wad, a to powoduje, że inni cię nie lubią. Te wady są skazami na twoim człowieczeństwie i powinieneś przezwyciężyć i pokonać te z nich, które przezwyciężyć i pokonać należy. Bądź trochę bardziej skrupulatny, porządkuj swoją przestrzeń życiową, składaj porządnie ubrania i koce, sprzątaj i organizuj swoje miejsce pracy co drugi dzień lub co kilka dni, tak aby nie przeszkadzać innym – to naprawdę bardzo proste. Nie musisz traktować tego jako jakiegoś szczególnego wyzwania, prawda? (Prawda). Jeśli chodzi o to, jak często się kąpiesz lub zmieniasz ubranie, to decyzja należy do ciebie, o ile nie wpływa to na nastrój innych. Taki jest standard. Jeśli się nie kąpiesz, nie myjesz włosów lub nie zmieniasz ubrań przez dłuższy czas, zaczynasz śmierdzieć i nikt nie chce z tobą przebywać – coś takiego nie jest w porządku. Powinieneś się umyć i zadbać o swoją prezencję, przynajmniej na tyle, aby nie psuć nastroju innym. Nie powinni zakrywać nosa ani ust podczas rozmowy z tobą i czuć się tobą zażenowani. Jeśli inni tak cię traktują, a tobie to nie przeszkadza i nie przejmujesz się tym, możesz dalej żyć w ten sposób. Nikt nie stawia ci żadnych przesadnych wymagań. O ile tylko tobie jest z tym dobrze. Jeśli jednak czujesz się zawstydzony, postaraj się lepiej zarządzać swoim osobistym otoczeniem i higieną, tak aby innym nie to przeszkadzało. Celem jest to, by brać pod uwagę uczucia innych, nie nakładając przy tym na własne życie niepotrzebnego ciężaru ani stresu. Nie wywieraj presji i nie wymuszaj niczego na innych. Jest to minimalny wymóg normalnego ludzkiego sumienia i rozumu. Jeśli nie posiadasz nawet tego, jak możesz zachowywać się przyzwoicie? Dlatego właśnie te rzeczy, które ktoś posiadający zwykłe człowieczeństwo powinien być zdolny osiągnąć, nie wymagają wielu wyjaśnień. Dom Boży nie musi dawać ci żadnych konkretnych zadań ani poleceń. Powinieneś być w stanie poradzić sobie z tymi rzeczami samodzielnie. Sprawy osobiste, o których wspomniałem powyżej, nie dotyczą zasad ani kryteriów tego, jak patrzeć na ludzi i sprawy, a także jak się zachowywać i działać. Dlatego możesz w nich polegać na najbardziej podstawowym ludzkim sumieniu i rozumie. Osoba o normalnym ludzkim sumieniu i rozumie powinna posiadać ten poziom inteligencji. Nie ma co robić z tego wielkiej afery, co więcej, tych błahych spraw nie należy traktować jako kwestii wymagających zrozumienia czy problemów wymagających rozwiązania poprzez dążenie do prawdy, bo są to rzeczy, które może osiągnąć każda osoba posiadająca zwykłe człowieczeństwo. Nawet mały pies rozumie, co to znaczy być przyzwoitym. Jeśli ludzie tego nie rozumieją, to nie spełniają standardów bycia ludźmi, prawda? (Prawda). Mam psa, suczkę. To wyjątkowo ładny pies, ma duże oczy, szeroki pysk i ładnie ukształtowany nos. Któregoś razu pokłóciła się z własnym szczeniakiem o jedzenie, a ten ugryzł ją w nos. Na nosie powstała mała rana, przez którą wyglądała okropnie. Szybko opatrzyłem ranę i powiedziałem: „No i co teraz? Jeśli tak ładnemu pieskowi zostanie blizna, jak to będzie wyglądać!”. Powiedziałem jej: „Od teraz nie biegnij za nami, kiedy wychodzimy. Jak ludzie zobaczą te bliznę, pomyślą, że jesteś brzydka”. Kiedy to usłyszała, wydała dźwięk oznaczający zgodę i przez chwilę patrzyła pustym wzrokiem, szeroko otwierając oczy. Mówiłem dalej: „Pogryzł cię. Masz tak dużą ranę na nosie, że ludzie będą się z ciebie śmiać, jeśli ją zobaczą. Musisz odpocząć i wyzdrowieć. Nie wychodzisz z domu, dopóki nie wyzdrowiejesz”. Po usłyszeniu moich słów suczka nie wydała już żadnego dźwięku i przestała prosić, żebym ją wyprowadził. Pomyślałem, że nawet pies wie, co jest co. Po pewnym czasie rana pokryła się strupem i wyglądała lepiej, więc wyszedłem z suczką na zewnątrz. Jedna z sióstr zobaczyła ją i zawołała: „Hej, co się stało z twoim noskiem?”. Słysząc to, moja suczka odwróciła głowę, nie oglądając się za siebie pobiegła prosto do samochodu i nie chciała wrócić. Kiedy siostra zaczęła do niej mówić, zachowywała się normalnie, nawet wypiła nalaną przez nią wodę. Nie uciekała. Ale gdy tylko siostra zapytała „Co się stało z twoim noskiem?”, odwróciła głowę i pobiegła, nie oglądając się za siebie. Kiedy wróciliśmy do domu, zapytałem: „Masz ranę na nosku, dlaczego uciekłaś, gdy ta siostra cię o to zapytała? Czyżbyś się wstydziła?”. Popatrzyła na Mnie z nieśmiałym wyrazem pyszczka, ale stale opuszczała głowę, tak jakby była zbyt zawstydzona, aby patrzeć Mi prosto w oczy. Wtuliła się w Moje ramiona, pozwalając Mi się trzymać i głaskać. Powiedziałem jej: „Przestań walczyć ze swoim szczeniakiem. Jeśli znowu cię ugryzie, zostaną blizny i będziesz wyglądać brzydko. Ludzie będą się z ciebie śmiać. Gdzie się wtedy schowasz?”. Słuchajcie, nawet mały pięcioletni pies wie, co to znaczy wstyd. Wie, że musi schować się przed ludźmi, ponieważ ma bliznę na pyszczku i boi się, że zostanie wyśmiany. Jeśli mały pies ma taki poziom inteligencji, to czy ludzie też nie powinni go mieć? (Powinni). Ludzie powinni go mieć, to znaczy powinno to być coś, co posiadają w granicach swojego rozumu. Co to znaczy być przyzwoitym? Co to znaczy być dobrze wychowanym i nie budzić niechęci i obrzydzenia innych? Powinieneś mieć w sobie ten standard. Jest to najprostsza sprawa w życiu codziennym i mając normalne ludzkie sumienie i rozum, możesz postępować jak należy, bez potrzeby omawiania prawd, takich jak pozbywanie się zepsutego usposobienia lub negatywnych uczuć. Oczywiście, jeśli mieszkasz we własnym domu, możesz być trochę bardziej niechlujny, standardy są wtedy mniej rygorystyczne. Jeśli jednak mieszkasz razem z braćmi i siostrami, musisz należycie zadbać o swoje zwykłe człowieczeństwo. Chociaż nie mamy w tym zakresie żadnych konkretnych wymagań ani rygorystycznych standardów, jako normalny człowiek powinieneś mieć wyczucie tych kwestii. Są to rzeczy, które ludzie charakteryzujący się zwykłym człowieczeństwem powinni robić i posiadać. Nie obejmują one myśli, punktów widzenia, perspektyw ani stanowisk na temat tego, jak patrzeć na ludzi i sprawy, zachowywać się i działać, a na pewno nie wiążą się z szerszą ścieżką życiową, kierunkiem czy celem życia. W związku z tym najlepiej byłoby, gdybyś rozwiązał te sprawy zgodnie z wymogami normalnego ludzkiego sumienia i rozumu, tak aby z ich powodu inni nie plotkowali na twój temat ani nie czuli się tobą zniesmaczeni. Jeśli chodzi o osobiste nawyki, hobby, różnice w osobowości lub wybory dotyczące spraw niezwiązanych z zasadami, czyli rzeczy, które nie dotyczą myśli i punktów widzenia, masz swobodę wyboru i możesz zachować swoje nawyki. Dom Boży nie będzie się wtrącał. Bóg dał ludziom wolną wolę oraz podstawowe sumienie i rozum, pozwalając im wybierać własne zainteresowania, hobby i nawyki, a także styl życia odpowiadający ich osobowości. Nikt nie ma prawa cię ograniczać, zniewalać ani obarczać winą. W kwestiach, które nie dotyczą prawdozasad lub wymagań Boga zawartych w Jego słowach, a konkretnie w kwestiach, które nie dotyczą sposobu postrzegania ludzi i spraw, a także zachowywania się i działania, ludzie mają prawo do swobodnego wyboru własnego sposobu życia i do tego, by inni się w to nie wtrącali. Jeśli jakiś przywódca, lider grupy lub przełożony krytykuje cię lub ingeruje w twoje sprawy osobiste, masz prawo go zignorować. Podsumowując, te kwestie zwykłego człowieczeństwa nie mają nic wspólnego z wymogami słów Bożych ani z prawdozasadami. Tak długo, jak czujesz się komfortowo i stosownie, a twoje zachowanie nie ma żadnego wpływu na innych ani im nie przeszkadza, wszystko jest w porządku. Na przykład jeśli lubisz dobrze się ubierać i utrzymywać porządek, to o ile nie przeszkadza to innym, o tyle nie stanowi żadnego problemu. Ale jeśli jest już późno i inni muszą położyć się spać o jedenastej, a ty nadal robisz pranie lub sprzątasz, to jest to niedopuszczalne. Jeśli jesteś we własnym domu i nie masz wpływu na życie innych ludzi, możesz nie spać do późna i jeśli chcesz, możesz być na nogach do czwartej czy piątej rano. Jesteś wolny. Ale teraz, gdy mieszkasz razem z braćmi i siostrami, twoje działania będą miały wpływ na ich codzienny rozkład dnia, więc nie możesz tak robić. Postępując w ten sposób, nie korzystasz we właściwy sposób ze swoich praw i wolności, leczpostępujesz samowolnie, a to się nazywa brakiem człowieczeństwa. W imię własnej wolności oraz w celu zaspokojenia upodobań i pragnień własnego ciała zakłócasz życie innych, a nawet zabierasz im czas na odpoczynek. Takie zachowanie nie jest zgodne z normalnym ludzkim sumieniem i rozumem. Musi się to zmienić. Wiąże się to z zasadami zachowania. Nie chodzi tu o to, czy coś jest nie tak z twoim osobistym stylem życia lub nawykami dotyczącymi czystości. Chodzi o problem z zasadami zachowania się. Nie bierzesz pod uwagę uczuć, nastrojów ani zainteresowań innych ludzi. Chronisz swoje interesy i dbasz o nie kosztem innych ludzi. Taki sposób postępowania nie jest zgodny z Bożymi wymaganiami dotyczącymi dobrego zachowania ani z zasadami postępowania wymaganymi przez Boga. Dlatego wszelkie preferencje, zainteresowania, wybory dotyczące stylu życia, zwyczaje, wolności, prawa itp. zwykłego człowieczeństwa muszą mieścić się w zakresie sumienia i rozumu, aby można je było uznać za zwykłe człowieczeństwo. Jeśli przekraczają granice normalnego ludzkiego sumienia i rozumu, to nie jest to zwykłe człowieczeństwo, prawda? (Nie jest). W granicach normalnego ludzkiego sumienia i rozumu postępujesz jak normalna osoba. Jeśli wykraczasz poza granice normalnego ludzkiego sumienia i rozumu i cały czas podkreślasz swoją wolność, to nie zachowujesz się jak normalna osoba; nie zasługujesz na miano człowieka. To coś, co należy zmienić, to powinno być jasne. Co powinno być jasne? Powinno być jasne, że tego rodzaju sprawy osobiste należy rozpatrywać w granicach normalnego ludzkiego sumienia i rozumu oraz że jest to zasada postępowania. Twoje osobiste nawyki, wymagania, wybory dotyczące stylu życia itp. są twoją sprawą, o ile nie przekraczają granic normalnego ludzkiego sumienia i rozumu. Nie istnieją żadne szczególne wymagania w tym zakresie.

W pierwszym z rozdziałów analizujących dążenie do prawdy rozmawialiśmy o najważniejszych, wymagających omówienia i związanych z kierunkiem życia i zasadami zagadnieniach „wyzbywania się” różnorakich negatywnych uczuć, takich jak poczucie niższości, nienawiść, złość, przygnębienie, rozpacz, niepokój, zmartwienie i frustracja. Jeśli chodzi o drobne, poboczne kwestie, które nie dotyczą zasad ani kierunku życia, wcześniej omówiliśmy je wystarczająco szeroko. Natomiast jeśli chodzi o niechęć, żal, niezadowolenie itd., które odczuwasz w związku z własnymi problemami osobistymi, jeżeli uczucia te nie wiążą się z autentycznymi myślami i punktami widzenia oraz nie dotyczą zasad związanych z tym, jak ktoś postrzega ludzi i sprawy, ani też jak się zachowuje i działa, to są to twoje sprawy osobiste. Musisz jakoś zająć się nimi i ogarnąć je w granicach swojego sumienia i rozsądku. Na przykład, jesteś głodny i nie chce ci się gotować, ale jesteś zbyt słaby, aby pracować na czczo, a kiedy gotujesz, denerwujesz się. Możesz pomyśleć: „Czy to jest negatywna emocja?”. To nie jest negatywna emocja; to po prostu twoje fizyczne lenistwo i niechęć do gotowania. To kwestia twojego skażonego ciała. Jeśli twoje warunki finansowe na to pozwalają, możesz zatrudnić osobę, która pomoże ci w gotowaniu. Jeśli nie masz środków finansowych, to tylko ty sam możesz rozwiązać ten problem. Inni nie są zobowiązani do rozwiązywania twoich problemów życiowych za ciebie; są one twoją odpowiedzialnością. Te przyziemne czynności, takie jak jedzenie, ubieranie się, mycie zębów i mycie się, są częścią ludzkiego życia. Są nieodłącznym elementem istnienia człowieka. Ludzie różnią się od kotów i psów. Kiedy adoptujesz kociaka czy szczeniaka, jesteś odpowiedzialny za to, by dawać im jeść i pić. Kiedy są głodne, musisz je nakarmić. Ale w przypadku ludzi jest inaczej; ludzie muszą sami zadbać o te aspekty życia i wziąć za nie odpowiedzialność. To nie jest żadne wyjątkowe brzemię; nauczenie się prawidłowego radzenia sobie z tymi rzeczami jest czymś, co ludzie posiadający zwykłe człowieczeństwo mogą osiągnąć. Tyle tylko, że niektórzy ludzie mogą mieć wrażenie, iż nigdy wcześniej tego nie robili, szczególnie niektórzy mężczyźni, których rodzice lub inni członkowie rodziny pomagali im w utrzymaniu porządku i rozpieszczali ich tak bardzo, że ci nigdy nie nauczyli się gotować, prać ani zajmować się innymi sprawami swojego życia. Taki efekt wywarło środowisko rodzinne. Gdy jednak wyprowadzą się od rodziców i zaczną żyć samodzielnie, są w stanie zrobić wszystko sami, łącznie z praniem i pościeleniem łóżka. Są to bowiem rzeczy, które nie przerastają możliwości normalnego człowieka. Nie są to zadania trudne dla jakiejkolwiek osoby dorosłej i na pewno nie są przytłaczające. Problemy te można łatwo rozwiązać. Jeśli masz wyższe standardy co do jakości swojego życia, możesz osiągnąć lepsze wyniki. Jeśli masz mniej rygorystyczne lub niższe oczekiwania co do jakości swojego życia, możesz podchodzić do tego bardziej swobodnie. Są to wszystko sprawy, które nie dotyczą zasad.

Jeśli chodzi o pierwszy ważny temat związany z dążeniem do prawdy – wyzbywanie się różnych negatywnych uczuć – zakończmy na tym nasze omówienie, ponieważ w zasadzie powiedzieliśmy wszystko. Podczas procesu dążenia do prawdy, oprócz wyzbycia się negatywnych uczuć, należy następnie porzucić osobiste dążenia, ideały i pragnienia. Jest to drugi główny aspekt „wyzbywania się” różnych rzeczy w praktyce dążenia do prawdy, który będziemy dzisiaj omawiać. Wyzbycie się ludzkich dążeń, ideałów i pragnień – rozumiecie? (Tak, rozumiemy). Wspomniałem właśnie o przedmiotach tej specyficznej praktyki „wyzbywania się”, a wy również je zauważyliście. Przyjrzyjmy się teraz temu bliżej: Co przychodzi na myśl, gdy mówimy o wyzbywaniu się ludzkich dążeń, ideałów i pragnień? Jakie przykłady przychodzą wam do głowy? (Przychodzą mi na myśl ludzkie ideały, które Bóg omawiał wcześniej, na przykład ludzie ze szczególnym talentem, dajmy na to aktorskim, aspirujący do zostania celebrytami lub gwiazdorami. Inni, którzy mają zdolności pisarskie i odrobinę talentu literackiego, mogą aspirować do wykonywania w domu Bożym obowiązków związanych z tekstami i zostania pisarzami. To niektóre ideały, które rodzą się w ludziach). Coś jeszcze? (Ludzie gonią za sukcesem, dążą do urzeczywistnienia własnych perspektyw i nadziei oraz pragną otrzymać błogosławieństwa). Pomyślcie dalej, co jeszcze? Na co należy położyć największy nacisk? Mówimy o dążeniach, ideałach i pragnieniach, których ludzie powinni się wyzbyć. Co jeszcze oprócz pragnień luksusu i nadziei, jakie ludzie pokładają w swoich perspektywach i przeznaczeniu, w kontekście ich prawdziwego życia i koniecznych okoliczności ich egzystencji wiąże się z dążeniami, ideałami i pragnieniami, których ludzie powinni się wyzbyć? Jakie są istotne sprawy w życiu, które mogą mieć wpływ na twoją wiarę w Boga i na dążenie do prawdy? (Kiedy ludzie osiągną wiek, w którym mogą zawierać małżeństwo, mogą też podlegać różnym ograniczeniom związanym z małżeństwem. Ponadto, jeśli kariera danej osoby stoi w sprzeczności z jej wiarą w Boga, może ona postawić właśnie na karierę. Są to dwa aspekty, z których również należy zrezygnować). Dobrze powiedziane. Twoja wiara w Boga w ciągu ostatnich kilku lat przyniosła ci rezultaty i uznanie. Słusznie wspomniałeś o dwóch istotnych aspektach: małżeństwie i karierze. Te dwa główne punkty należą do zagadnień związanych ze sprawami obecnymi przez cały czas na ścieżce życia ludzkiego. Małżeństwo jest ważną sprawą dla każdego, podobnie jak kariera – nie da się od tej kwestii uciec, nie da się jej uniknąć. Czy oprócz tych dwóch są jeszcze jakieś inne ważne sprawy? (Dochodzi też aspekt kontaktów z dalszą rodziną, rodzicami i dziećmi. Kiedy te sprawy kolidują z wiarą w Boga i dążeniem do prawdy, ludziom trudno z nich zrezygnować). Kiedy przedstawiacie coś w zarysie, nie powinniście używać tak długich zdań. Wcześniej wspominaliśmy o małżeństwie i karierze. Jak zatem powinniśmy nazwać ten temat? (Rodzina). Zgadza się, rodzina jest również ważnym aspektem. Czy dotyczy to każdej osoby? (Tak). Dotyczy to każdej osoby i jest to aspekt wystarczająco konkretny i reprezentatywny. Małżeństwo, rodzina i kariera to główne tematy, w których wyraźnie przewija się wątek ludzkich dążeń, ideałów i pragnień. Istnieją w sumie cztery główne tematy związane z rezygnacją z ludzkich dążeń, ideałów i pragnień. Udało wam się poprawnie zidentyfikować trzy z nich, co jest świetnym wynikiem. Wydaje się, że ten temat wymaga szczegółowego omówienia, jest on bowiem już obecny w waszych umysłach i jest dość ściśle powiązany z waszym życiem czy z waszą postawą i doświadczeniem. Jest jeszcze jeden temat, w sumie dość prosty. Co nim jest? To czyjeś zainteresowania i hobby. Czyż nie jest to temat prosty? (Jest). Dlaczego mówię o czyichś zainteresowaniach i hobby? Przyjrzyjcie się bliżej temu tematowi i powiedzcie Mi, czy zainteresowania i hobby mają związek z ludzkimi dążeniami, ideałami i pragnieniami, które musimy omówić. (Mają). Czy małżeństwo ma z nimi związek? (Tak). Czy rodzina ma z nimi związek? (Tak). Czy kariera jest z nimi związana? Także i ona jest z nimi związana. Każdy z tych czterech aspektów jest powiązany z ludzkimi dążeniami, ideałami i pragnieniami. Każdy aspekt wiąże się z wyobrażeniami i specyficznymi wymaganiami ukrytymi głęboko w sercach ludzi, a także z rzeczami, które pragnie się uzyskać w kontekście swojego ciała i swoich emocji. Każdy aspekt ma określone elementy i konkretne dążenia, ale także wiąże się z wysiłkiem, jaki dana osoba wkłada, i kosztem, jaki za to ponosi. Każdy aspekt wiąże się z myślami i poglądami danej osoby i wpływa na nie przez całe życie, a może także wpływać na dążenie przez nią do właściwych celów. Oczywiście wpływa to również na sposób w jaki ktoś patrzy na ludzi i sprawy, a także na to, jak się zachowuje i działa. Gdybym miał mówić ogólnie, mogłoby się to wam wydawać niejasne i trudne do zrozumienia. Porozmawiajmy więc o każdym aspekcie po kolei, przeanalizujmy je uważnie, a być może stopniowo uzyskacie jasne zrozumienie tych zagadnień. Gdy staną się one jasne, ludzie będą mogli szukać tutaj zasad, które powinni wdrożyć i których powinni przestrzegać.

Najpierw porozmawiajmy o zainteresowaniach i hobby. Zainteresowania i hobby nie dotyczą oczywiście tego, co ludzie okazjonalnie robią dla zabawy, jakichś chwilowych rozrywek czy upodobań badawczych – nie mają one nic wspólnego z rzeczami tymczasowymi. W naszym przypadku zainteresowania i hobby odnoszą się do prawdziwej tęsknoty i rzeczywistego dążenia, które tkwią w duchowej istocie danej osoby i w głębi jej duszy. Ludzie będą nawet podejmować działania i sporządzą plany w związku z tymi rzeczami, a co więcej, podejmą konkretne wysiłki i będą dążyć do realizacji lub dalszego rozwijania tych zainteresowań i hobby, lub też do wykonywania pracy zgodnej z ich własnymi zainteresowaniami i hobby. W tym kontekście posiadanie zainteresowań i hobby oznacza, że jednostki wyznaczyły sobie cele i ideały, a nawet poniosły za to określone koszty, wydatkowały w tym celu energię lub podjęły określone działania. Na przykład ze względu na swoje zainteresowania i hobby poszli studiować odpowiednią dziedzinę nauki, spędzając większość swojego codziennego życia na opanowywaniu tej wiedzy oraz zdobywaniu praktycznego doświadczenia i upodobania w niej. Niektórzy ludzie mają na przykład szczególne zainteresowanie i hobby, jakim jest malarstwo, ale typ malarstwa, jakim się interesują, to nie proste, zwyczajne rysowanie portretów lub krajobrazów. Wykracza to poza takie banalne zainteresowania i hobby. Poznają różne techniki malarskie, takie jak szkicowanie, malowanie pejzaży i portretów, a niektórzy nawet poznają zasady malowania farbami olejnymi i tuszem. Nie wynika to wyłącznie z ich zainteresowań i hobby, ale raczej z ideałów, które rozwinęli i ugruntowali, oraz pragnień, jakie mają w związku ze swoim zainteresowaniem malarstwem. Chcą nawet poświęcić całe swoje życie malarstwu, zostać znakomitymi artystami i uczynić z malarstwa swój zawód. Przed podjęciem pracy w tym zawodzie konieczne jest wszechstronne przygotowanie i planowanie, na przykład uczęszczanie do specjalistycznych szkół w celu dalszej edukacji i szkolenia, studiowanie różnych aspektów malarstwa, szkicowanie różnych miejsc, szukanie porad u ekspertów i mistrzów oraz uczestnictwo w różnych konkursach i tak dalej. Wszystkie te działania krążą wokół dążeń, ideałów i pragnień tych ludzi. Oczywiście, wszystkie te dążenia, ideały i pragnienia opierają się na ich zainteresowaniach i hobby. To dzięki tym zainteresowaniom i hobby rozwinęli swoje życiowe dążenia, ideały i pragnienia. Niektórzy ludzie mają z kolei silną pasję do studiowania historii, tak starożytnej, jak i współczesnej, tak krajowej, jak i zagranicznej. W miarę jak ich zainteresowanie rośnie, zaczynają postrzegać siebie jako osoby posiadające talent w tej dziedzinie i czują się zmuszeni do kontynuowania kariery z nią związanej. Kontynuują naukę i pogłębiają swoją edukację. Oczywiście podczas tego procesu ich dążenia, ideały i pragnienia dalej nabierają kształtu i utrwalają się, aż ostatecznie ludzie ci aspirują do zostania historykami. Zanim nimi zostali, większość swojego czasu i energii poświęcali temu zainteresowaniu i hobby. Są też ludzie, którzy szczególnie interesują się ekonomią, lubią pracować z liczbami i studiować zagadnienia związane z gospodarką. Mają nadzieję, że pewnego dnia staną się wybitnymi lub odnoszącymi sukcesy postaciami w branży finansowej. Krótko mówiąc, oni również realizują dążenia oparte na ich zainteresowaniach i hobby, a także rozwijają ideały i pragnienia związane z tymi zainteresowaniami i hobby. Jednocześnie inwestują swój czas, podejmują działania, ponoszą koszty i poświęcają energię na naukę, badania, dalsze kształcenie i zdobywanie wszechstronnej wiedzy związanej z ich zainteresowaniami i hobby. Inni pasjonują się sztuką, na przykład sztukami scenicznymi, tańcem, śpiewem lub reżyserią. Po rozwinięciu takich zainteresowań i hobby, pod wpływem tych zainteresowań i hobby, ich ideały i pragnienia stopniowo nabierają kształtu i utrwalają się. W miarę jak ich ideały i pragnienia stopniowo stają się ich celami życiowymi, poświęcają także swoje wysiłki, pracę i działania na rzecz osiągnięcia tych celów. Inni ludzie lubią pracować w obszarze edukacji. Studiują różne jej aspekty, takie jak psychologia i inne ważne w tym kontekście dziedziny wiedzy, aby kontynuować karierę związaną z ich zainteresowaniami i hobby. Inni z kolei lubią projektowanie, inżynierię, technologię, elektronikę lub badanie owadów, mikroorganizmów i różnych zachowań zwierząt, wzorców przetrwania, pochodzenia i nie tylko. Niektórzy ludzie lubią pracę w mediach i pragną zostać zatrudnieni w branży medialnej jako spikerzy, prezenterzy, reporterzy i tak dalej. Kierując się różnorodnymi zainteresowaniami i hobby, ludzie kontynuują naukę i pogłębiają badania, aż stopniowo zyskują zrozumienie. Ich dążenia, ideały i pragnienia zakorzeniają się w ich sercach i dalej nabierają kształtu. Oczywiście, w czasie, gdy ich dążenia, ideały i pragnienia stopniowo nabierają kształtu, jednostki również aktywnie dążą do ich realizacji. W każdym konkretnym działaniu, którego się podejmują, inwestują w te rzeczy energię, czas, młodość, a nawet emocje i wysiłki.

Bez względu na dziedzinę lub branżę, z którą wiążą się czyjeś zainteresowania i hobby, bez względu na kategorię, do której się zaliczają, gdy już ten ktoś rozpali w sobie to dążenie i ustanowi odpowiadające mu ideały i pragnienia, jego cele życiowe i kierunek życia również zostaną ustalone. Kiedy czyjeś ideały i pragnienia stają się jego celami życiowymi, jego przyszła ścieżka na tym świecie jest już w zasadzie wytyczona. Dlaczego mówię, że już została wytyczona? Do jakiej kwestii się tu odnoszę? Chodzi o to, że kiedy już określisz ideały i pragnienia wynikające z twoich zainteresowań i hobby, musisz też wytrwale dążyć w tym kierunku, nawet do tego stopnia, że będziesz miał niezachwianego i zdecydowanego ducha i sposób myślenia, będziesz gotowy włożyć w to całą swoją życiową energię, poświęcić cały swój czas, ponieść każdy koszt. Twoje życie, los, perspektywy, a nawet ostateczne przeznaczenie będą nieuchronnie znajdować się pod wpływem celów życiowych, które już ustaliłeś, a być może będą nawet przez nie zdeterminowane. Jaka jest najważniejsza kwestia, którą chcę tutaj podkreślić? Gdy ktoś ustali swoje dążenia, ideały i pragnienia w oparciu o określone zainteresowania lub hobby, nie będzie już dłużej bezczynny i bierny. Dzięki konkretnym zainteresowaniom i hobby kształtu zaczynają nabierać konkretne działania. Jednocześnie pod przewodnictwem tych konkretnych działań ustalisz swoje ideały i pragnienia. Od tego momentu twoje serce nie będzie się zatrzymywać, a stopy nie będą potrafiły ustać w miejscu. Twoim przeznaczeniem będzie żyć według twoich ideałów i pragnień. Nigdy nie poprzestaniesz na zdobyciu odrobiny wiedzy, to ci nie wystarczy. Ponieważ posiadasz takie zdolności, potencjał i talenty, niewątpliwie będziesz szukał stanowiska, które ci odpowiada, lub też będziesz podejmował nieustanne wysiłki, aby, nie żałując niczego, osiągnąć wyżyny sławy, stać się kimś wyjątkowym w tym świecie i pośród tłumów. Będziesz realizować swoje ideały i pragnienia z silną wiarą w zwycięstwo, a nawet będziesz skłonny ponieść wszelkie koszty i stawić czoła wszelkim trudnościom, niebezpieczeństwom i cierpieniom, aby te ideały urzeczywistnić. Dlaczego ludzie są w stanie to zrobić? Dlaczego jest tak, że gdy rozwiną się w nich ideały i pragnienia oparte na ich zainteresowaniach i hobby, to mogą zachowywać się w taki sposób? (Robią to, aby urzeczywistnić swoje ideały, dążyć do wyższych celów i wybić się ponad innych. W związku z tym nie cofają się w obliczu jakichkolwiek trudności, lecz wytrwale podążają za swoimi ideałami i pragnieniami). Jest w ludziach jakiś wrodzony instynkt. Jeśli nigdy nie dowiedzą się, jakie są ich mocne strony, jakie są ich zainteresowania i hobby, to nie mogą sobie znaleźć miejsca, nie potrafią uświadomić sobie własnej wartości i mają poczucie, że nic nie znaczą. Nie są w stanie wykazać swojej wartości. Gdy jednak ktoś odkryje swoje zainteresowania i hobby, zamieni je w swego rodzaju pomost czy odskocznię do uświadomienia sobie własnej wartości. Jest wtedy w stanie ponieść każdy koszt, byle tylko zrealizować swoje ideały, wieść bardziej wartościowe życie, stać się użyteczną jednostką, wyróżniać się z tłumu i być dostrzeżonym, być podziwianym i docenianym, stać się kimś wyjątkowym. W ten sposób będzie mógł wieść satysfakcjonujące życie, zrobić w tym świecie udaną karierę, realizować swoje ideały i pragnienia, a tym samym prowadzić wartościowe życie. Patrząc na tętniące życiem tłumy ludzi, widzi, że tylko nieliczni są tak naturalnie utalentowani jak on sam, tylko nieliczni wyznaczyli sobie wzniosłe ideały i pragnienia, i ostatecznie dzięki nieustannym wysiłkom je urzeczywistnili. Zbudowali karierę, robiąc to, co kochają, osiągnęli sławę, zysk i prestiż, jakich pragnęli, dowiedli swojej wartości i uświadomili sobie swoją wartość. Za czymś takim dążą ludzie. Każda osoba, kierując się swoimi unikatowymi zainteresowaniami i hobby, ma swoje własne dążenia, ideały i pragnienia. Oczywiście po ustaleniu własnych dążeń, ideałów i pragnień może nie być w stanie ich zrealizować. Gdy jednak urzeczywistni swoje ideały i pragnienia, gdy pojawią się w nim te dążenia, z pewnością nie pozwoli sobie na to, by dalej być kimś zwyczajnym. Jak to się mówi, każdy lubi się chwalić i chce, aby inni myśleli, że jest wyjątkowy. Nikt nie chce być zwyczajną osobą, która mówi: „Tak będzie wyglądało moje życie. Mógłbym być pasterzem bydła, rolnikiem, zwykłym murarzem lub woźnym. Mógłbym nawet zostać kurierem lub rozwozić dania na wynos”. Nikt nie ma takiego ideału. Załóżmy, że zapytasz: „Czy bycie szczęśliwym kurierem to ideał?”. Każdy odpowie: „Nie, to nie jest żaden ideał! Być właścicielem firmy kurierskiej, dyrektorem znanym na całym świecie – to prawdziwy ideał i pragnienie!”. Nikt dobrowolnie nie godzi się na rolę zwykłego człowieka. Gdy ktoś dostrzeże w sobie choćby cień zainteresowania lub hobby, gdy istnieje szansa choćby jedna na milion, aby stać się w społeczeństwie kimś wybitnym lub osiągnąć jakiś skromny sukces, nigdy się nie podda. Da z siebie 120 procent i zapłaci za to każdą cenę, prawda? (Tak). Ludzie nigdy się nie poddają.