Człowiek działa, aby czynić zadość woli Boga, przyprowadzić przed Jego oblicze wszystkich, którzy bliscy są Bożemu sercu, przyprowadzić człowieka do Boga, ukazać ludziom działanie Ducha Świętego i Boże kierownictwo, doskonaląc w ten sposób owoce Bożego dzieła. Dlatego niezbędne jest, abyście mieli zupełną jasność co do istoty dzieła. Jako ktoś, kim posługuje się Bóg, każdy człowiek godzien jest tego, by działać dla Boga, to znaczy, Duch Święty może posłużyć się każdym. Niemniej, jest pewna sprawa, z której musicie zdawać sobie sprawę: gdy człowiek podejmuje dzieło powierzone mu przez Boga, dostaje szansę, aby Bóg się nim posłużył, ale nie wszystko to, co przy tym wypowiada i poznaje, składa się na jego postawę. Działając, możecie jedynie lepiej poznać swe własne niedoskonałości i uzyskać większe oświecenie od Ducha Świętego. W ten sposób będziecie mogli zyskać lepsze wkraczanie w życie podczas waszej pracy. Jeśli człowiek postrzega kierownictwo pochodzące od Boga jako swoje własne wkraczanie w życie, i jako coś, co jest immanentnie w człowieku, wzrost postawy człowieka staje się niemożliwy. Oświecenie, jakie Duch Święty uzyskuje w człowieku, następuje wtedy, gdy ludzie znajdują się w odpowiednim stanie. W takich momentach ludzie często mylą oświecenie, jakie otrzymują, z rzeczywistą własną postawą, gdyż Duch Święty oświeca w sposób najzupełniej normalny, korzystając z tego, co nieodłącznie tkwi w samym człowieku. Gdy ludzie działają i mówią, lub gdy modlą się i oddają duchowym praktykom, nagle przychodzi do nich jasne zrozumienie pewnej prawdy. Jednakże w rzeczywistości to, co człowiek dostrzega, jest jedynie oświeceniem przez Ducha Świętego (które, rzecz jasna, wiąże się ze współpracą ze strony człowieka) i nie reprezentuje rzeczywistej postawy człowieka. Po okresie doświadczenia, w którym człowiek napotyka liczne praktyczne trudności, prawdziwa postawa człowieka staje się widoczna pod wpływem takich okoliczności. Dopiero wtedy człowiek odkrywa, że jego postawa nie jest tak wspaniała, a na jaw wychodzą egoizm, osobiste względy i ludzka chciwość. Dopiero po kilku cyklach tego rodzaju doświadczeń wielu spośród tych, którzy doznali duchowego przebudzenia, zdaje sobie sprawę, że to, czego doświadczyli w przeszłości, nie było ich osobistą rzeczywistością, ale chwilowym oświeceniem zesłanym przez Ducha Świętego, i że człowiek jedynie otrzymał to światło z zewnątrz. Oświecając człowieka, by zrozumiał on prawdę, Duch Święty często działa w sposób jasny i wyraźny, nie wyjaśniając, skąd rzeczy się wzięły ani dokąd zmierzają. Mówiąc inaczej, zamiast włączać ludzkie trudności w swoje objawienie, w sposób bezpośredni objawia prawdę. Gdy człowiek napotyka trudności przy wkraczaniu w życie, a potem w proces ten włącza oświecenie Ducha Świętego, staje się ono rzeczywistym doświadczeniem człowieka. (…) A zatem w tej samej chwili, gdy przyjmujecie działanie Ducha Świętego, powinniście przywiązywać jeszcze większą wagę do waszego wkraczania w życie, rozumiejąc jasno, co jest działaniem Ducha Świętego, a co waszym wkraczaniem w życie, jak również włączając działanie Ducha Świętego w wasze wejście, tak abyście mogli zostać udoskonaleni przez Ducha Świętego na wiele więcej sposobów i aby mogło w was dokonać się to, co jest istotą dzieła Ducha Świętego. Doświadczając Jego działania, poznacie Ducha Świętego, jak również siebie samych, a pośród któż wie jak licznych okresów nasilonego cierpienia będziecie rozwijać odpowiednią relację z Bogiem, a relacja ta będzie stawała się z dnia na dzień coraz bardziej zażyła. Po niezliczonych momentach przycinania i oczyszczania, ukształtujecie w sobie prawdziwą miłość do Boga. Oto dlaczego powinniście zdać sobie sprawę, że nie należy się bać cierpień, ciosów i zmartwień; przerażające jest raczej to, że posiadacie jedynie dzieło Ducha Świętego, a nie macie własnego wkroczenia w życie. Gdy przyjdzie dzień, w którym Boże dzieło dobiegnie końca, okaże się, że trudziliście się nadaremnie; mimo tego, że doświadczyliście Bożego dzieła, nie doszliście do poznania Ducha Świętego ani nie macie własnego wejścia. Oświecenie, jakiego Duch Święty dokonuje w człowieku nie jest po to, by podtrzymać jego gorliwość, lecz po to, by otworzyć przed człowiekiem drogę do wkroczenia w życie, jak również pozwolić mu dojść do poznania Ducha Świętego i od tego momentu rozwijać w sobie uczucia czci i uwielbienia dla Boga.

(Dzieło i wejście (2), w: Słowo, t. 1, Pojawienie się Boga i Jego dzieło)