Większość ludzi po kilku latach życia w wierze może mówić o kilku doktrynach, takich jak „Musimy mieć właściwe intencje w naszej wierze”, „Musimy nauczyć się miłować Boga i podporządkowywać Mu”, „Musimy lojalnie wykonywać swoje obowiązki; nie możemy sprzeciwiać się Bogu” lub „Musimy znać samych siebie”. Wszystkie te doktryny są właściwe, ale nie rozumiecie prawdziwego znaczenia ich słów. Rozumiecie je tylko powierzchownie; nie pojmujecie ich duchowego znaczenia, czy głębszej istotności Bożych słów, więc w waszych sercach nie ma prawdy. Jakiekolwiek macie doświadczenie, czy rozumienie, są one zbyt powierzchowne. Możecie być w stanie głosić pewne doktryny i jasno widzieć pewne proste kwestie, ale nie działacie zgodnie z zasadami prawdy; nawet się do niej nie zbliżacie. Możecie posiadać pewną wiedzę i wykształcenie, ale nie rozumiecie prawdy. Nie bierzcie rozumienia doktryn lub słów za rozumienie prawdy. Wśród tych, którzy wierzą w Boga od dłuższego czasu, są tacy o dobrym charakterze i stosunkowo dobrym duchowym zrozumieniu, którzy mogą mieć pewne doświadczenie prawdy – ale nadal nie można powiedzieć, że ją rozumieją. Na każde dziesięć zdań wiedzy, którą oferujesz, może dwa zawierają wiedzę prawdziwą. Pozostałe są zaś doktryną. Ty jednak uważasz, że zrozumiałeś prawdę. Możesz głosić kazania nieustannie przez kilka dni, bez względu na to, dokąd się udajesz, zawsze mając coś do powiedzenia. Kiedy już skończysz, chcesz zebrać swoje kazania w książce, „biografii celebryty”, którą roześlesz do wszystkich, aby z niej jedli i pili dla wspólnego dobra. To niewiarygodnie aroganckie i nierozsądne, czyż nie? Ludzie nie są w stanie dotknąć nawet rąbka prawdy; co najwyżej mogą zrozumieć niektóre z zapisanych słów. Ponieważ są inteligentni i mają dobrą pamięć, często mówią o prawdzie takich aspektów jak dzieło Boże, znaczenie i tajemnica wcielenia oraz drogi i etapy Bożego dzieła. Kiedy wyposażą się już do pewnego stopnia w wiedzę, czują, że sami są w posiadaniu prawdy, że są nią obficie obdarzeni. Jakże to nierozsądne z ich strony; dowodzi, że nie rozumieją prawdy. W dzisiejszych czasach ludzie pojmują tylko część doktryny. Nie znają samych siebie, a tym bardziej nie mają rozumu. Myślą, że posiedli prawdę, gdy zrozumieją kilka doktryn i że nie są już zwykłymi ludźmi. Czują, że stali się wielcy i myślą: „Tyle razy czytałem słowa Boże. Niektóre z nich nawet zapamiętałem i zakorzeniły się one w moim sercu. Gdziekolwiek pójdę, mogę głosić kazania na kilku zgromadzeniach z rzędu i mogę przekazać podstawy dowolnego rozdziału słów Bożych”. Tak naprawdę nikt nie rozumie prawdy. Dlaczego tak twierdzę? Po pierwsze dlatego, że nie potraficie rozwiązać problemów ani odnaleźć ich przyczyny, nie potraficie też dotrzeć do ich istoty. Po drugie, jesteście w stanie pojąć tylko część danego problemu lub danej kwestii, a wasze rozumienie jest niejasne; nie możecie połączyć go z prawdą. Mimo to nadal czujecie się ze sobą dobrze, jesteście aroganccy i zadufani w sobie. Jakże jesteście niemądrzy i nieświadomi.

Jak wytłumaczylibyście znaczenie słów „wiara w Boga”? Jak rozumiecie ten aspekt prawdy? Jakie jest prawidłowe spojrzenie ludzi na ich wiarę w Boga? Jakie są nieprawidłowe zapatrywania, które wciąż istnieją? W jaki sposób ludzie powinni wierzyć w Boga? Czy zastanawialiście się nad tymi pytaniami? Wszyscy wydajecie się być „gigantami” prawdy, rozumiejącymi wszystko, więc zadam wam najprostsze pytanie: Czym jest wiara w Boga? Czy rozważyliście to? Do czego dokładnie odnosi się wiara w Boga? Co dokładnie zamierzasz zyskać, wierząc w Niego i jakie problemy zamierzasz rozwiązać? Musisz mieć jasność co do tych kwestii. Musisz również mieć jasność co do tego: Jakie przejawy wiary w Boga muszą być obecne w kimś, aby szczerze w Niego wierzył? To znaczy, w jaki sposób musisz wykonywać swoje obowiązki, aby twoja wiara w Boga była szczera? Jakich elementów Bóg wymaga od ludzi, którzy w Niego wierzą, aby udowodnić, że są ludźmi, których wiara jest szczera? Czy macie jasność w swoich umysłach co do tych kwestii? W rzeczywistości wszyscy wykazujecie w swoim codziennym życiu pewne zachowania niedowiarków. Czy możecie jasno określić popełnione przez was czyny, które nie są związane z waszą wiarą w Boga lub z prawdą? Czy naprawdę rozumiesz, co to znaczy wierzyć w Boga? Kim jest osoba, która ma szczerą wiarę i prawdziwie wierzy w Boga? Czy rozumiecie, co to znaczy, że istota stworzona wierzy w Boga? To pytanie dotyczy poglądów na temat wiary w Boga. Niektórzy ludzie mówią: „Wiara w Boga to kroczenie właściwą ścieżką i czynienie dobra; to wielka sprawa w życiu. Wykonywanie pewnych obowiązków dla Boga jest praktycznym przejawem wiary w Niego”. Są też ludzie, którzy mówią: „Wiara w Boga to bycie zbawionym; to spełnianie Jego intencji”. Możecie mówić te wszystkie rzeczy, ale czy naprawdę je rozumiecie? Faktem jest, że tak nie jest. Prawdziwa wiara w Boga nie jest kwestią wiary w Niego wyłącznie po to, by zostać zbawionym, ani tym bardziej wiary w Niego wyłącznie po to, by być dobrym człowiekiem. Nie jest to również tylko kwestia wiary w Niego, aby uzyskać człowiecze podobieństwo. Faktem jest, że wiara ludzi w Boga nie powinna być postrzegana jako zwykła wiara w to, że Bóg istnieje i że jest On prawdą, drogą i życiem, i na tym koniec. Nie chodzi też tylko o uznanie Boga i wiarę, że jest najwyższym Władcą wszystkich rzeczy, że jest wszechmocny, że stworzył świat i wszystkie rzeczy, że jest wyjątkowy i że jest najwyższy. Nie kończy się to na tym, że wierzysz w te fakty. Intencją Bożą jest to, abyś całą swoją istotą i sercem oddał się Jemu i abyś się Mu podporządkował. Oznacza to, że powinieneś podążać za Bogiem, pozwalać Mu, by się tobą posługiwał i być szczęśliwym nawet wtedy, gdy świadczysz dla Niego usługi – cokolwiek dla Niego robisz, to właśnie należy czynić. Nie jest tak, że tylko ci, którzy zostali predestynowani i wybrani przez Boga, powinni w Niego wierzyć. Faktem jest, że cała ludzkość powinna czcić Boga, słuchać Go i być Mu podporządkowana, ponieważ ludzkość została przez Boga stworzona. Jeśli wiesz, że celem wiary w Boga jest osiągnięcie zbawienia i życia wiecznego, ale w najmniejszym stopniu nie akceptujesz prawdy i nie podążasz ścieżką do prawdy, to oszukujesz samego siebie, nieprawdaż? Jeśli tylko rozumiesz doktrynę, ale nie dążysz do prawdy, to czy możesz ją zdobyć? Największą częścią wiary w Boga jest dążenie do prawdy. W przypadku każdej prawdy ludzie powinni szukać, rozważać i badać jej wewnętrzne znaczenie, a także to, jak praktykować i wchodzić w ten aspekt prawdy. Wierzący muszą rozumieć i opanować te rzeczy. Jeśli chodzi o różne aspekty prawdy, które należy opanować, wierząc w Boga, rozumiecie teraz tylko słowa i doktryny oraz zewnętrzne praktyki; nie pojmujecie jednak istoty prawdy, ponieważ jej nie doświadczyliście. Na przykład: jest wiele prawdy w sferze wypełniania obowiązków i w sferze miłowania Boga, a jeśli ludzie chcą poznać samych siebie, pozostaje wiele prawdy, którą muszą zrozumieć. Również w znaczeniu i tajemnicy wcielenia jest wiele prawdy, którą należy zrozumieć. Jak ludzie powinni postępować; jak powinni czcić Boga; jak powinni podporządkowywać się Bogu; co powinni robić, aby być w zgodzie z Bożymi intencjami; jak powinni służyć Bogu – wszystkie te szczegóły zawierają wiele prawdy. Jeśli chodzi o wszystkie te prawdy w różnych obszarach, jak je traktujecie i jak ich doświadczacie? Najważniejsze jest, aby przejść przez jeden z aspektów prawdy w pierwszej kolejności. Który to aspekt? Jest wiele prawd, które ludzie muszą zrozumieć i, w które muszą wejść po tym, jak położą fundamenty na prawdziwej drodze. Jest prawda bycia uczciwą osobą, a w szczególności są prawdy związane z wykonywaniem obowiązków. Wszystkie one wymagają od ludzi, by ich doświadczali i je praktykowali. Jeśli zawsze wypowiadasz te słowa i doktryny, nie zwracając uwagi na to, jak praktykować i doświadczać, aby wejść w rzeczywistość prawdy, to zawsze będziesz żył tylko tymi słowami i nie doświadczysz żadnej prawdziwej zmiany.