III. Praca ewangelizacyjna

Trzeci element to praca ewangelizacyjna. Stanowi ona pierwszy obszerny element konkretnej pracy zawodowej, po pracy administracyjnej i pracy personelu w domu Bożym. Dom Boży poczynił wiele kolejnych ustaleń dotyczących tego elementu pracy, tworząc konkretne rozwiązania odnoszące się do potencjalnych odbiorców ewangelii, zasięgu geograficznego jej głoszenia oraz sposobów i środków, za pomocą których ma ona być głoszona. Jednocześnie dom Boży dysponuje również konkretnymi stwierdzeniami zawartymi w ustaleniach dotyczących pracy, a odnoszącymi się do różnych ksiąg zawierających słowa Boże, filmów i wideoklipów oraz programów rozrywkowych niezbędnych do głoszenia ewangelii, a nawet stwierdzeniami dotyczącymi różnego rodzaju powszechnych pojęć i pytań często zadawanych przez potencjalnych odbiorców ewangelii. Niektóre stwierdzenia mogą nie być przedstawione konkretnie w formie pisemnej, ale wiele z nich pojawia się podczas ustnych, werbalnych omówień. Praca ewangelizacyjna stale postępuje i jest kontynuowana, a w miarę jej postępów dom Boży opracował konkretne ustalenia dotyczące pracy i postanowienia co do nieustannie pojawiających się kwestii, z którymi stale trzeba się mierzyć, a także ustalił pewne konkretne wymagania i zadania dla pracowników i diakonów ewangelizacyjnych oraz osób nadzorujących pracę ewangelizacyjną. Choć na tym późniejszym etapie dom Boży nie mówi zbyt wiele na temat ustaleń dotyczących pracy ewangelizacyjnej, to ten aspekt prawdy jest bardzo często omawiany w kościele. W szczególności po tym, jak ewangelia zaczęła rozprzestrzeniać się za granicą, dom Boży poczynił pewne konkretne ustalenia dotyczące pracy nad tłumaczeniami na różne języki. Tłumacze i pracownicy ewangelizacyjni, którzy znają różne języki obce, dają z siebie wszystko, aby wspólnie wykonywać tego rodzaju pracę, a dom Boży zainwestował liczne zasoby ludzkie tego typu, aby współdziałały przy pracy ewangelizacyjnej – jest to zgodne z ustaleniami domu Bożego dotyczącymi pracy. Krótko mówiąc, Zwierzchnictwo stale osobiście przewodzi pracy polegającej na szerzeniu ewangelii, pyta o nią, śledzi ją i nadzoruje. Zatem jakie obowiązki związane z tym elementem pracy powinni wypełniać przywódcy i pracownicy? Obecność osoby nadzorującej pracę ewangelizacyjną nie oznacza, że przywódcy i pracownicy mogą pozostać zupełnie bierni, nie poświęcać tej pracy ani trochę uwagi, nie wnikać w nią i tak po prostu ją ignorować, myśląc: „Niech praca postępuje, jak sobie chce. To i tak mnie nie dotyczy. Ja odpowiadam za życie kościoła i za różne rodzaje fachów. Problemy z pracą ewangelizacyjną to nie moja sprawa”. Czy to jest właściwe? (Nie). To jest zaniedbywanie odpowiedzialności. Najważniejszym elementem spośród wszystkich prac wykonywanych w domu Bożym, na którym powinna skupiać się uwaga przywódców i pracowników, jest praca ewangelizacyjna. Może i nie uczyniono cię osobą bezpośrednio odpowiedzialną za ten element pracy, ale musisz wnikać w to, jak bardzo się ona rozwija i na jakim etapie są jej postępy – musisz śledzić te sprawy, wiedzieć o nich i mieć nad nimi kontrolę. Szczególnie jeśli chodzi o niektórych ważnych pracowników, takich jak głosiciele ewangelii i podlewający w zespołach ewangelizacyjnych, a także osoby nadzorujące pracę ewangelizacyjną, musisz stale trzymać rękę na pulsie, a jeśli pojawią się jakieś problemy z takim personelem, to musisz je szybko rozwiązywać – po tym, jak praca ta została ci przydzielona, nie powinieneś umywać od niej rąk. Ponadto musisz regularnie kontrolować wszystkich głosicieli ewangelii zaangażowanych w pracę polegającą na jej szerzeniu, w tym głosicieli ewangelii w kościołach i na pierwszej linii online, a także podlewających działających w każdym zespole, i nimi kierować. Ustalenia domu Bożego dotyczące pracy od dawna stanowią, że wszyscy głosiciele ewangelii i podlewający muszą przejść specjalne szkolenie. Czym jest specjalne szkolenie? Chodzi o to, że należy dopilnować, by głosiciele ewangelii i podlewający mieli jasne zrozumienie prawd dotyczących wizji i potrafili klarownie wyjaśniać te zagadnienia. Jeżeli jakikolwiek aspekt prawd wizji nie jest dla nich całkowicie klarowny, to należy często go omawiać, a im dokładniejsze jest zrozumienie u głosicieli ewangelii i podlewających, tym lepiej. Dom Boży dysponuje ustaleniami dotyczącymi pracy w tym zakresie, czyż nie? (Zgadza się). Dzieło głoszenia ewangelii to konkretny i skomplikowany element pracy, na którą składa się wiele odrębnych zadań. Należy dopilnować, by każde zadanie było wykonane dobrze i pilnie kontynuowane, a jest to posłannictwo wyznaczonego przez Boga. Każde zadanie musi być dobrze wykonane i należy dopilnować, aby jego rezultaty były coraz lepsze – jedynie to jest zgodne z intencjami Boga. Wszystkie inne rodzaje fachów, takie jak produkcja filmowa, praca z tekstem, muzyka, sztuka i tłumaczenia, istnieją po to, by wspierać i wspomagać pracę ewangelizacyjną, ta zaś stoi na czele wszystkich prac. Dlatego ci, którzy wykonują różne obowiązki, muszą dobrze wykonywać swoją pracę i osiągać wyniki wymagane przez Boga. W ten sposób będą mieli udział w dziele szerzenia ewangelii. A to dlatego, że wszystkie inne rodzaje fachów istnieją w służbie szerzenia ewangelii i cała ta praca musi koncentrować się na dziele szerzenia ewangelii i zapewniać jej niekończące się zaopatrzenie. Obecnie wszystkie materiały, filmy i rozmaite wideoklipy potrzebne do głoszenia ewangelii powstają dzięki zakulisowemu wysiłkowi wielu wybranych przez Boga ludzi. Wszystko, co ci ludzie robią za kulisami, stanowi potężne wsparcie dla dzieła szerzenia ewangelii. W przeszłości dom Boży nie posiadał różnego rodzaju dzieł filmowych, nie dysponował wieloma pieśniami ani wideoklipami ze świadectwami pochodzącymi z doświadczenia. Polegał jedynie na pracownikach ewangelizacyjnych, którzy nieustannie dokonywali omówień. Owi pracownicy ewangelizacyjni mogli mówić tak długo, aż zaschło im w ustach, a i tak nie zawsze widzieli jakiekolwiek znaczące rezultaty i było im trudno kogokolwiek pozyskać. Po tym, jak kościół wyprodukował różnego rodzaju wideoklipy, praca zespołów ewangelizacyjnych stała się stosunkowo lekka i znacznie łatwiejsza niż wcześniej, wzrosła także jej efektywność. Niektórzy ludzie są uparci i konserwatywni w swoim myśleniu, a gdy głosisz im ewangelię, nie ma znaczenia, w jaki sposób omawiasz prawdę – to i tak nie skutkuje, a oni obstają przy swoich poglądach i odmawiają jej przyjęcia. Co wówczas robisz? Puszczasz im jeden czy dwa filmy ewangelizacyjne ze świadectwami, a ich poglądy ulegają przemianie i zaczynają oni żywić dobre uczucia względem prawdziwej drogi. Gdy ponownie zaczynają poszukiwać, w ich sercach nie ma już żadnych wielkich barier czy przeszkód, a gdy kolejnym razem omawiasz z nimi prawdę, z łatwością ją przyjmują. To dlatego, gdy pokazujesz potencjalnym odbiorcom ewangelii filmy wyprodukowane przez dom Boży, czytasz im słowa Boga lub pokazujesz wideoklipy ze świadectwami pochodzącymi z doświadczenia, rezultaty są naprawdę widoczne – jest to skuteczniejsze niż gdybyś wypowiedział do nich dowolną liczbę słów. Nie ma znaczenia, kto szuka prawdziwej drogi i ją bada – najpierw spraw, by ten ktoś obejrzał kilka filmów, a następnie przeczytał więcej słów Bożych. Tym samym utorujesz mu drogę. Następnie omów z nim prawdę, by wyzbył się pojęć, które posiada. Dzięki temu wszystko pójdzie o wiele sprawniej. W dzisiejszych czasach ci, którzy badają prawdziwą drogę, obejrzeli już w Internecie wiele wyprodukowanych przez dom Boży filmów i wideoklipów ze świadectwami, a przede wszystkim przeczytali dużo słów Bożych; zanim zaczęli szukać i badać, już żywili dobre uczucia względem prawdziwej drogi i właściwie rozpoznali w niej prawdziwą drogę. Czy czegoś się dowiedzieliście z tych materiałów? Owe produkowane przez dom Boży filmy, wideoklipy z recytacjami słów Bożych i te o świadectwach pochodzących z doświadczenia, wideoklipy z hymnami i tak dalej są niezwykle skuteczne w niesieniu świadectwa o Bogu! Nie ma potrzeby mówić na próżno, prowadząc omówienia i dyskutując z potencjalnymi odbiorcami ewangelii; obejrzawszy te wideoklipy, będą oni w stanie przyjąć prawdziwą drogę. Dzięki temu ci, którzy głoszą ewangelię, oszczędzają wiele czasu; pokazuje to także, jak niezwykłą moc ma wszelkie dodatkowe wsparcie w głoszeniu ewangelii! Istnieje taka obfitość różnego rodzaju zasobów służących głoszeniu ewangelii! Wielu jej potencjalnych odbiorców jest zdumionych, gdy zagląda do Internetu, by zapoznać się z dziełem Bożym, na stronie internetowej domu Bożego można bowiem znaleźć tak wiele treści! Jest tam bardzo wiele słów Bożych, mnóstwo wszelkiego rodzaju filmów i wideoklipów, a także wszystko, czego człowiek może potrzebować w kwestii świadectw pochodzących z doświadczenia. Zaiste jest to rezultat dzieła i przewodnictwa Ducha Świętego! Wszystko to w istocie wzięło się z dzieła Bożego. Nie ma znaczenia, jak usilnie wielki, czerwony smok i świat religijny szerzą bezpodstawne plotki i oszczerstwa – ich wysiłki są bezskuteczne. Tak czy inaczej, uzyskane wyniki i owoce zebrane dzięki wszystkim elementom pracy domu Bożego są dla wszystkich jasne jak słońce; są to fakty dokonane za sprawą słów Bożych.

W dziele szerzenia ewangelii królestwa wszystkie elementy pracy w domu Bożym są zorganizowane bardzo metodycznie i przebiegają w uporządkowany sposób. Dzieło szerzenia ewangelii jest kluczowym, długotrwałym i żmudnym elementem pracy. Dlatego ci, którzy podejmują się pracy ewangelizacyjnej, bez względu na to, czy są osobami nadzorującymi, czy zwykłymi pracownikami ewangelizacyjnymi, powinni w swoich sercach utwierdzić znaczenie tej pracy. Chociaż pracujecie na pierwszej linii ewangelizacji i wykonujecie swoje obowiązki, to na waszych tyłach, czyli za kulisami, wiele braci i sióstr wykonuje różnego rodzaju prace pomocnicze i to oni są siłą, która wspiera dzieło szerzenia ewangelii. Co mam przez to na myśli? Cała praca w domu Bożym koncentruje się na szerzeniu ewangelii, a i obowiązki wykonywane przez wszystkich wybrańców Bożych temu służą. Każdy brat i siostra, którzy wykonują jakieś obowiązki, mają swój udział w pracy ewangelizacyjnej, a każdy element pracy jest ściśle z nią związany. Krótko mówiąc, każdy element pracy, łącznie z samą pracą ewangelizacyjną, stanowi obowiązek, który powinien być dobrze wykonywany po to, aby dawać świadectwo dziełu Bożemu; każdy element pracy jest ściśle związany z tą najważniejszą, jaką jest świadczenie o Bogu. Dokładnie tak jest. Z tego względu dom Boży stawia dzieło szerzenia ewangelii na szczycie listy wszystkich elementów swojej pracy; zajmuje ono pierwsze miejsce pośród wszystkich rozmaitych elementów pracy domu Bożego – jest to w pełni słuszne. To ważna, żmudna i wieloletnia praca, a każdy wybraniec Boży, każda osoba, która podąża za Bogiem, musi być wytrwała, cierpliwa i mieć dość wiary, by przygotować się do należytego wykonywania tej pracy i stoczenia tak długiej bitwy. Nie ma znaczenia, czy wytrwasz 10, 20 czy 30 lat – zawsze musisz zachować lojalność wobec Boga, poświęcić swoje życie i żywotność dziełu szerzenia ewangelii, być osobą lojalną wobec Boga aż do końca. To ważny obowiązek, który każdy człowiek podążający za Bogiem jest zobligowany wziąć na swoje barki; to obowiązek każdego, a zarazem posłannictwo, które Bóg każdemu wyznacza.

Czy za sprawą Mojego omówienia wszyscy czujecie w sercach entuzjazm i zaczęliście uznawać pracę ewangelizacyjną za ważną? Niektórzy ludzie już wcześniej mówili: „Nie mam żadnego technicznego fachu, nie potrafię grać ról i nie mógłbym być aktorem, nie mam solidnych podstaw, jeśli chodzi o posługiwanie się słowem, a zatem nie umiem pisać artykułów, nie rozumiem muzyki, a o sztuce wiem jeszcze mniej. Przydzielono mnie do zespołu ewangelizacyjnego właśnie dlatego, że nie jestem w niczym dobry. Czyż zespoły ewangelizacyjne nie są jak zapomniany regał w domu Bożym? A skoro wylądowałem na takim zapomnianym regale, to czy mam jeszcze jakąkolwiek nadzieję na dostąpienie zbawienia?”. Czy tak właśnie jest? Jeżeli naprawdę w taki właśnie sposób rozumiesz tę sytuację, to źle zrozumiałeś Boga: głoszenie ewangelii jest nieodłącznym obowiązkiem każdego człowieka. Jeśli nie jesteś w niczym dobry i nie masz żadnego technicznego fachu, a jedyne, co potrafisz, to głoszenie ewangelii, ustalone zostanie, iż będziesz wykonywać swoje obowiązki w zespole ewangelizacyjnym. To twoja ostatnia szansa mająca sprawić, że nie zostaniesz zmarnowany jako materiał, lecz wykorzystany na tyle, na ile się da, abyś w jak największym stopniu wykonywał swoją funkcję jako istota ludzka. W niczym nie jesteś dobry i wszystko, co robisz, robisz bez polotu, ale potrafisz dobrze wykonywać obowiązek głoszenia ewangelii, a nawet jeśli zostaniesz poproszony o przeprowadzenie selekcji pośród jej odbiorców, możesz to uczynić w sposób praktyczny i przekazać potencjalnych odbiorców ewangelii, których znalazłeś, jej głosicielom. Jednocześnie możesz stopniowo uczyć się, jak głosić słowa Boże, dzieło Boga i Jego intencje, a także przyprowadzać ludzi przed oblicze Boga. Czyż nie jest to twoim obowiązkiem? Inni ludzie osiągają pewne rezultaty, angażując się w pracę z tekstami, produkcję filmową i inne rodzaje pracy, lecz ty nie potrafisz robić takich rzeczy, nie masz żadnych szczególnych talentów ani darów, a jednak poświęcasz swoje siły pracy ewangelizacyjnej, dajesz z siebie wszystko i wypełniasz swój obowiązek, a także bierzesz na barki posłannictwo wyznaczone ci przez Boga – czyż to wszystko nie są dobre uczynki? To także są dobre uczynki i Bóg będzie o nich pamiętał. W ten sposób wypełniają się następujące słowa: w kwestii wykonywanych przez ludzi obowiązków nie ma rozróżnienia na to, co nadrzędne albo podrzędne; liczy się tylko to, czy wykonujesz swój obowiązek lojalnie i czy czynisz to w sposób, który spełnia standardy. Bóg traktuje wszystkich sprawiedliwie i jednakowo; jako że nie potrafisz nic robić, poproszono cię o głoszenie ewangelii – uczyniono to, by umożliwić ci wykonywanie ostatniej dostępnej funkcji w okolicznościach, w których nie jesteś w stanie podjąć się żadnego innego obowiązku. Dzięki temu otrzymujesz szansę i promyk nadziei; nie zostajesz pozbawiony prawa do wykonywania swojego obowiązku. Bóg nadal ma dla ciebie posłannictwo i nie jest do ciebie uprzedzony. Zatem ci, którzy zostali przydzieleni do zespołów ewangelizacyjnych, wcale nie trafiają na zapomniany regał ani nie są porzucani, lecz wykonują po prostu swoje obowiązki w innym miejscu. Czy teraz, dzięki omówieniu ustaleń dotyczących pracy ewangelizacyjnej, pozytywnie ją postrzegacie i nie macie już co do niej żadnych błędnych mniemań? (Zgadza się). Czy więc staniecie się z tego powodu próżni? Nie ma znaczenia, jakie obowiązki wykonują ludzie – Boże wymagania wobec nich się nie zmieniają: Bóg pragnie ich lojalności i szczerości. Jeżeli mówisz: „Nie wychylam się, nie stanę się próżny, po prostu robię to, o co prosi mnie Bóg”, lecz jesteś nielojalny i nieszczery, to i tak na nic. Nie ma znaczenia, jak pojmujesz pracę ewangelizacyjną – w każdym razie, jeśli wykażesz się lojalnością i szczerością, będziesz wykonywać swoje obowiązki w sposób spełniający standardy. Bez względu na to, jak dobry masz stosunek do obowiązku głoszenia ewangelii czy jak pozytywne jest twoje nastawienie do owego obowiązku, jeśli nie jesteś w stanie znieść trudów, nie masz w sobie wytrwałości ani lojalności, to również nic z tego nie wyjdzie. Stąd też nie ma znaczenia, gdzie zostajesz umieszczony, w jakim przebywasz czasie czy miejscu, z jakimi ludźmi się stykasz i jakie wykonujesz obowiązki. Bóg zawsze będzie cię widział i badał najskrytsze zakamarki twojego serca. Nie sądź, że skoro jesteś członkiem zespołu ewangelizacyjnego, to Bóg nie poświęca ci uwagi albo że cię nie widzi, więc możesz robić, co ci się żywnie podoba. Nie myśl też, że skoro przydzielono cię do zespołu ewangelizacyjnego, to nie masz już żadnej nadziei na zbawienie, i w konsekwencji nie podchodź do tego ze zniechęceniem. Oba te sposoby myślenia są błędne. Nie ma znaczenia, gdzie zostajesz umieszczony czy jaki masz wykonywać obowiązek – to jest to, co powinieneś robić, i trzeba, byś czynił to sumiennie i odpowiedzialnie. Wymagania Boga wobec ciebie nie ulegają zmianie, a zatem nie powinno się zmieniać także twoje podporządkowanie Bożym ustaleniom. Status pracowników ewangelizacyjnych jest taki sam jak status osób wykonujących inne obowiązki; miarą wartości danej osoby nie jest to, jaki obowiązek wykonuje, ale raczej to, czy dąży do prawdy i czy posiada prawdorzeczywistość. To wszystko, co omówię w odniesieniu do pracy ewangelizacyjnej, owego obszernego i szczególnego elementu pracy.

IV. Różne rodzaje fachów

Czwarty element to różne rodzaje fachów. Obejmuje on produkcję filmową, pracę z tekstami, muzykę, sztukę, tłumaczenia i tak dalej. Niektórzy mówią: „My, kostiumografowie, również bierzemy udział w produkcji filmów. Czy projektowanie kostiumów jest uznawane za rodzaj pracy?”. Tworzenie kostiumów zalicza się do prac związanych z produkcją filmową i muzyką; jest to rodzaj pracy pomocniczej, która łączy się ze wspomnianymi zadaniami. Na każdym etapie dom Boży posiada określone ustalenia dotyczące pracy, które obejmują konkretne wymagania dla tego rodzaju fachów. Niektóre z nich są przekazywane na piśmie, a inne ustnie podczas omówień przeprowadzanych na zgromadzeniach. Niezależnie od tego, w jaki sposób są one przekazywane, przywódcy i pracownicy powinni wziąć na swoje barki odpowiedzialność za owe ustalenia, notować konkretne wymagania ustanawiane przez dom Boży w odniesieniu do danego elementu pracy, porządkować te zapiski, a następnie zapewniać ich konkretne omówienie i angażować się w ich szczegółowe wdrażanie. To również stanowi obszerny element pracy – jest to drugi konkretny element po pracy ewangelizacyjnej. W kwestii tego konkretnego elementu pracy dom Boży wymaga od całego personelu trudniącego się różnymi fachami nieustannego zgłębiania wiedzy zawodowej związanej z własnymi obowiązkami, a także poszukiwania informacji w celu ustalenia, co może się przydać w pracy domu Bożego. Jednocześnie dom Boży nieprzerwanie omawia prawdozasady i zaopatruje ludzi w konkretne plany dotyczące różnego rodzaju fachów. Czasem te rodzaje pracy są omawiane wspólnie ze wszystkimi kierownikami i członkami zespołu, a czasem wyłącznie z przywódcami, pracownikami i kierownikami odpowiedzialnymi za dany element pracy. Nie ma znaczenia, czy są one przekazywane i omawiane na piśmie, czy podczas zgromadzeń – w każdym przypadku te rodzaje pracy są stale ulepszane i ujednolicane, są też w związku z nimi podejmowane konkretne ustalenia zgodne z potrzebami w ramach pracy ewangelizacyjnej. Powiedzmy na przykład, że dom Boży produkuje film o stosunkowo nowej tematyce i jest on nakręcony całkiem profesjonalnie. Umieszczony w sieci uzyskuje dość wysoki wskaźnik klikalności. Wobec tego dom Boży opracowuje konkretne wymagania dla tego rodzaju pracy, opierając się na informacjach zwrotnych i na potrzebach w ramach pracy ewangelizacyjnej. Krótko mówiąc, ten element pracy jest stale podsumowywany i ulepszany, a także wciąż się rozwija.

W przypadku różnego rodzaju fachów ustalenia domu Bożego nakładają na ludzi obowiązek pogłębiania wiedzy, znajdowania nauczycieli oraz różnego rodzaju zasobów i materiałów dydaktycznych, z których można się uczyć. Weźmy na przykład śpiew; znalezienie nauczyciela, od którego można się uczyć i pobierać lekcje śpiewu, to również konkretne ustalenie dotyczące pracy. Usłyszawszy takie ustalenie, przywódcy i pracownicy powinni znaleźć nauczyciela odpowiedniego do tej pracy zgodnie z wymaganiami Zwierzchnictwa i poprosić go, aby udzielał lekcji naszym śpiewakom; by pomógł im w zgłębianiu odpowiedniej wiedzy na temat muzyki wokalnej oraz prawidłowego sposobu śpiewania; rzecz jasna trzeba również znaleźć klasyczne utwory, z których można się uczyć. Trzeba nieprzerwanie studiować fachową wiedzę na temat komponowania muzyki i śpiewu chóralnego; ustalenia domu Bożego dotyczące pracy stale wymagają od ludzi ciągłego studiowania fachowej wiedzy związanej z ich obowiązkami, nauki korzystania z pewnych zaawansowanych i praktycznych metod i tak dalej. Ustalenia i wymogi dotyczące pracy nie są ustanawiane raz na zawsze – od przywódców i pracowników wymaga się za to częstego omawiania owych ustaleń, przewodzenia osobom zaangażowanym w pracę zawodową, umożliwiania im dalszego kształcenia i dążenia do tego, by wszelkiego rodzaju fachy rozwijały się i były pogłębiane w sposób ciągły i skuteczny, a nie stały w miejscu. Niektórzy ludzie myślą w ten sposób: „Ustalenia dotyczące pracy zostały nam przekazane dzisiaj, a zatem musimy po prostu praktykować je w tym miesiącu i na tym koniec. Jeżeli w przyszłości Zwierzchnictwo nie wspomni nic na ten temat, to być może nie będziemy musieli dalej ich praktykować”. Czy tak rzeczywiście jest? (Nie). Przywódcy i pracownicy absolutnie nie mogą myśleć w ten sposób, lecz powinni od czasu do czasu zasięgnąć informacji i zapytać: „Jak ci idzie nauka tego fachu? Czy napotykasz jakieś trudności? Czy coś jest niezgodne bądź sprzeczne z zasadami? Kto osiągnął najlepsze wyniki w nauce, kto jest najbardziej utalentowany, a kto najszybciej opanował tę sztukę? Przestudiowawszy owe teorie, jak myślisz, które z wyuczonych przez ciebie rzeczy nadają się do wykorzystania w pracy domu Bożego?”. Ponadto, przywódcy i pracownicy muszą zadawać osobom z zespołów ewangelizacyjnych uczącym się języków obcych pytania, takie jak: „Od ilu lat uczysz się tego języka obcego? Jak ostatnio idzie ci nauka? W ilu rozmowach dziennie jesteś w stanie uczestniczyć? Czy potrafisz przetłumaczyć ogólne terminy duchowe? Czy możesz używać tego języka obcego do przekazywania prawd związanych z głoszeniem ewangelii? Obecnie lepiej radzisz sobie z mówieniem czy pisaniem? Czy potrzebujesz nauczyciela, który pomoże ci w nauce? Czy jakaś inna osoba ma większe predyspozycje i umiejętności potrzebne do nauki języków obcych? Czy takich pracowników przybywa? Czy są tacy, którzy uważają, że nauka języka jest zbyt kłopotliwa i trudna, przez co nie chcą się już uczyć, rezygnują w pół drogi i pragną wykonywać w zamian inne obowiązki?”. Owe konkretne sprawy związane z tego rodzaju pracą muszą być od czasu do czasu rozpatrywane i nadzorowane. Jako że Zwierzchnictwo poczyniło konkretne ustalenia dotyczące pracy, kierownicy powinni wziąć pełną odpowiedzialność za owe konkretne zadania. Nie czekaj biernie na pytania ze strony Zwierzchnictwa; nawet jeżeli Zwierzchnictwo nie zapyta o nic przez sześć miesięcy lub przez rok, ty i tak nadal powinieneś dobrze wykonywać wszelką pracę, robić to najlepiej, jak potrafisz, i przez cały czas pozostawać w gotowości do przyjęcia jego dociekań i wskazówek – to jest właściwe nastawienie. Wynika to z faktu, że ustalenia dotyczące pracy zostały określone i zakomunikowane, ty zaś jesteś odpowiedzialny za kontynuowanie pracy jako jej kierownik i dlatego powinieneś wypełniać swoje obowiązki. Jeżeli jednak nie jesteś w stanie wypełniać swoich obowiązków, to do niczego się nie nadajesz i powinieneś zostać zwolniony i wyeliminowany. Przywódcy i pracownicy powinni zatem często zastanawiać się nad tymi konkretnymi, przekazanymi przez Zwierzchnictwo ustaleniami dotyczącymi pracy oraz omówieniami, a także je omawiać, i następnie wdrażać je i kontynuować pracę w zależności od sytuacji. Powinni sprawdzić, które rodzaje pracy ostatnio zaniedbali, a których nie kontrolowali od dłuższego czasu, w których sami nie są zbyt dobrzy i o które ostatnio nie pytali, a także czyjego aktualnego statusu w związku z tym nie znają, a następnie temu właśnie się przyjrzeć. Co więcej, jeśli chodzi o różne rodzaje fachów, dom Boży dokonał jeszcze jednego konkretnego ustalenia: wymaga on ciągłego poszukiwania, szkolenia i awansowania właściwych, utalentowanych osób. Co zatem powinni uczynić przywódcy i pracownicy, gdy otrzymają takie ustalenia dotyczące pracy? Muszą zwrócić uwagę, czy ktoś nadaje się do jej wykonywania. Jeżeli jacyś ludzie nadają się do wykonywania tego rodzaju pracy, lecz nie pojmują zbyt dobrze technicznej strony danego fachu, to należy ich szybko dokształcić oraz zorganizować im naukę i szkolenie w tym zakresie. Krótko mówiąc, różnego rodzaju fachy również stanowią ważny element pracy. Praca ta obejmuje bardzo wiele dziedzin, jej zakres również jest rozległy, dom Boży poczynił zaś wiele konkretnych ustaleń jej dotyczących. W odniesieniu do tego elementu pracy wymagane jest ciągłe kształcenie, podsumowywanie i pogłębianie, a także znalezienie odpowiednich zasad potrzebnych do przeprowadzania ciągłej standaryzacji. Ponadto, utalentowane osoby, które nadają się do wykonywania takich obowiązków, muszą być stale szkolone. Tak wyglądają ustalenia dotyczące pracy, przewidziane dla obszernego elementu, jakim są różne rodzaje fachów, i łatwo je też zrozumieć.

V. Życie kościoła

Piąty element to życie kościoła. Dom Boży poczynił konkretne ustalenia i postanowienia dotyczące treści, które w życiu kościoła są jedzone i pite, formatu życia kościoła oraz liczby ludzi, którzy takie życie prowadzą. Dom Boży dysponuje również odpowiednimi ustaleniami dotyczącymi pracy, które odnoszą się do formatu zgromadzeń i treści życia kościoła w szczególnych okolicznościach i sytuacjach. Tego rodzaju ustalenia dotyczące pracy są przeważnie udostępniane w formie pisemnej. Ustalenia dotyczące pracy, które odnoszą się do życia kościelnego nowych wierzących w różnych krajach – format i częstotliwość ich zgromadzeń, treści, które podczas nich jedzą i piją, i tak dalej – są zasadniczo identyczne z ustaleniami dotyczącymi pracy związanej z życiem kościoła w przypadku etnicznych Chińczyków, z wyłączeniem pewnych szczególnych okoliczności. Właśnie przedstawiłem wam zarys zakresu ustaleń dotyczących pracy związanej z życiem kościoła: obejmuje on treść jedzonych i pitych słów Bożych, a także treść omówień poświęconych prawdzie, przeprowadzanych podczas zgromadzeń, tak jak ma to miejsce w ostatnich czasach, oraz format owych omówień. Na przykład to, że podczas omówień na zgromadzeniach nie może dominować jeden człowiek; maksymalny czas, przez jaki każda osoba może zabierać głos; to, jak obchodzić się z ludźmi, którzy mówią rozwlekle i wyrażają się niejasno, i tak dalej – ustalenia dotyczące pracy zawierają szczegółowe stwierdzenia odnoszące się do wszystkich tych konkretnych rzeczy związanych z życiem kościoła i zgromadzeniami. Przywódcy i pracownicy są z jednej strony odpowiedzialni za wydawanie i komunikowanie owych ustaleń dotyczących pracy, z drugiej strony zaś za klarowne omawianie ich wraz z braćmi i siostrami – tym samym umożliwiają wszystkim członkom kościoła ich zrozumienie i przyjęcie, po czym ci muszą już tylko ściśle je realizować i ich przestrzegać. W szczególności trzeba powstrzymać te osoby, które przemawiając na zgromadzeniach, często zbaczają z tematu, powodują zakłócenia, wypowiadają słowa i doktryny oraz wykrzykują slogany – w ustaleniach dotyczących pracy znajdują się konkretne postanowienia odnoszące się do tego rodzaju szczególnych okoliczności. Ustalenia dotyczące pracy, które odnoszą się do życia kościoła, mają związek głównie z różnymi kwestiami dotyczącymi zgromadzeń; nie są skomplikowane, lecz bardzo proste, i bez względu na to, jakie obowiązki wykonuje dany człowiek, wystarczy, że będzie przestrzegał zasad zawartych w owych ustaleniach. Przykładowo: podczas zgromadzeń zespoły ewangelizacyjne muszą po prostu przestrzegać zasad zawartych w ustaleniach dotyczących pracy i odnoszących się do życia kościoła – nie ma w nich nic szczególnego. Pozostałe zespoły po prostu wykonują różne prace, lecz gdy chodzi o kwestie takie jak zgromadzenia, omówienia prawdy, modlitewne czytanie słów Bożych i omawianie osobistych doświadczeń, to wszystko jest takie samo – nie wykracza się poza ten zakres. Ludzie ci muszą po prostu praktykować zgodnie z aktualnymi postanowieniami domu Bożego dotyczącymi treści, które w życiu kościoła są jedzone i pite, formy, jaką przyjmują omówienia, oraz formatu zgromadzeń. Jeżeli tylko warunki na to pozwalają, ludzie mogą spotykać się stacjonarnie, w przeciwnym razie można organizować zgromadzenia online. Powinno to być bardzo proste i klarownie nakreślone. Niektórzy członkowie kościoła są rozproszeni po różnych kontynentach i krajach, w Europie czy na Bliskim Wschodzie – w takiej sytuacji konieczne są zgromadzenia online. To lokalne kościoły decydują o tym, kiedy i z jaką częstotliwością organizują zgromadzenia; dom Boży nie określa konkretnych postanowień dotyczących tej sprawy ani w nią nie ingeruje. Dlaczego dom Boży w to nie ingeruje? Niektórzy ludzie w kościele nie wykonują swoich obowiązków w pełnym wymiarze czasu; mają pracę i rodziny, żyją w rozmaitych warunkach, a ponadto strefy czasowe w poszczególnych krajach są różne, przez co ludzie ci muszą mieć możliwość samodzielnego decydowania o tym, ile razy w tygodniu się gromadzą i w jakich godzinach takie zgromadzenia powinny się odbywać. Dom Boży nie dokonuje konkretnych postanowień w tym zakresie, lecz raczej podaje pewną zasadę. Określił on zakres tego, jak często w ciągu tygodnia nowi wierzący mają się gromadzić, istnieje też różnica między tym, ile razy na tydzień gromadzą się ci, którzy wykonują obowiązki, a ile ci, którzy ich nie wykonują. Czy istnieją ustalenia dotyczące pracy, zgodnie z którymi nowi wierzący mają gromadzić się siedem razy w tygodniu? (Nie). Od czego zatem zależy liczba zgromadzeń, jakie nowi wierzący powinni odbyć w ciągu tygodnia? (To zależy od czasu, jakim dysponują nowi wierzący). Gromadzenie się najwyżej dwa lub trzy razy, a przynajmniej raz w tygodniu, jest całkowicie właściwe. Niektórzy mówią: „Ludzie w naszej okolicy poza sezonem rolniczym są zupełnie bezczynni, więc chcą gromadzić się codziennie – odpowiadałyby nam nawet zgromadzenia organizowane dwa razy dziennie. Naprawdę chcemy się spotykać”. Serca nowych wierzących są pełne entuzjazmu i wciąż chcą oni zrozumieć więcej prawd. Jeśli warunki rodzinne im na to pozwalają, to dobrze, że proszą o możliwość uczestniczenia w większej liczbie zgromadzeń, o ile nie ma to wpływu na ich codzienne życie. Konkretna liczba zgromadzeń, jakie ludzie mają odbywać każdego tygodnia, powinna być ustalana w zależności od sytuacji rodzinnej i zawodowej wybrańców Bożych na danym obszarze – dom Boży nie wydaje konkretnych postanowień w tej kwestii. Ci z wybrańców Bożych, którzy mają ku temu warunki, mogą gromadzić się częściej, a wówczas zrozumieją więcej prawd i szybciej osiągną życiowy rozwój. To dobrze. Jednakże ci, którzy nie mają odpowiednich warunków, nie będą w stanie tak często się gromadzić i dobrze, jeśli dadzą radę uczestniczyć przynajmniej w jednym lub dwóch zgromadzeniach tygodniowo. Decyzja o tym, ile razy w tygodniu kościoły na różnych obszarach mają organizować zgromadzenia, należy do wybrańców Bożych i nikt nie powinien w to ingerować. Najważniejsze jest to, by zgromadzenia się odbywały, bo dzięki nim ludzie mogą zrozumieć prawdę, a nie z jakiegokolwiek innego powodu. Dlatego też o liczbie zgromadzeń w każdym kościele decyduje się w zależności od konkretnych panujących w nim warunków. Jeżeli wybrańcy Boży mają możliwość wzięcia udziału w dodatkowym zgromadzeniu tygodniowo, to jest to korzystniejsze dla ich życiowego rozwoju. Jeżeli są osoby, które nie dążą do prawdy i nie chcą uczestniczyć w większej liczbie zgromadzeń, to nie powinno się im tego narzucać. W szczególności nie należy tego wymagać od pracowników otrzymujących stałe wynagrodzenie, którzy są nieco bardziej zajęci i nie mają czasu na uczestniczenie w większej liczbie zgromadzeń. Bez względu na to, czy ludzie mają możliwość uczestniczenia w zgromadzeniach lub jak często się gromadzą, dom Boży nie wtrąca się ani nie narzuca żadnych ograniczeń. A to dlatego, że warunki i środowisko poszczególnych wierzących różnią się od siebie, nie można więc wywierać na nich żadnego przymusu. Co się tyczy jedzonych i pitych w życiu kościoła treści, to dom Boży w swoich ustaleniach dotyczących pracy dysponuje odpowiednimi postanowieniami, a od przywódców na wszystkich szczeblach kościoła oraz od braci i sióstr wymaga się, by mieli klarowne zrozumienie tych rzeczy. Przywódcy i pracownicy muszą dokładnie rozumieć, jakie konkretne zadania i sprawy mają być zrealizowane w ramach ustaleń dotyczących pracy, ustanowionych przez Zwierzchnictwo, a bracia i siostry muszą nadzorować przywódców i pracowników, by upewnić się, że wykonują oni tę pracę. Co się tyczy jedzonych i pitych w życiu kościoła treści oraz ustaleń dotyczących pracy, które odnoszą się do zgromadzeń i które muszą być rozumiane i przestrzegane, przywódcy i pracownicy mają osiągnąć konsensus z wybrańcami Boga – odstępstwa są absolutnie niedozwolone. Ustalenia dotyczące pracy, które mają zastosowanie w życiu kościoła, są bardzo proste i ludziom łatwo je zrozumieć, nie są też abstrakcyjne.