Punkt dwunasty: Szybko i precyzyjnie identyfikuj ludzi, wydarzenia i sprawy, które zakłócają i zaburzają dzieło Boże oraz normalny porządek kościoła; powstrzymuj takie osoby i ich działania, a także wprowadzaj zmiany na lepsze; ponadto omawiaj prawdę, aby wybrańcy Boży mogli zyskać większe rozeznanie dzięki takim sytuacjom i wyciągać z nich naukę (Część ósma)

Na ostatnim zgromadzeniu zakończyliśmy omawianie dwunastego obowiązku przywódców i pracowników. Czy porównaliście samych siebie z tym, o czym rozmawialiśmy? Czy zastanowiliście się nad tą rozmową? Po wysłuchaniu Mojego omówienia tematu, ci, którzy kochają prawdę oraz ci, którzy mają poczucie sprawiedliwości i trochę człowieczeństwa, potrafią praktykować niektóre prawdy po ich zrozumieniu. Najpierw mogą dopasować prawdy, które rozumieją, do swojej sytuacji, zbadać siebie pod kątem prawdy, zidentyfikować swoje problemy, a następnie wykorzystać pewne kwestie i elementy otoczenia, z jakimi stykają się w prawdziwym życiu i podczas wykonywania obowiązków, aby te problemy rozwiązać. Stopniowo, w odniesieniu do prawd, które rozumieją, pojmują zasady, które ludzie powinni praktykować i których powinni się trzymać. Po pierwsze, zyskują dzięki temu lepsze zrozumienie siebie i większą samoświadomość, a po drugie, są w stanie z bardziej praktycznej strony i z większą precyzją zrozumieć, o czym mówi i co zawiera ta prawda. Jednak ci, którzy nie kochają prawdy i czują do niej niechęć, nie zyskują świadomości ani nie doświadczają żadnej zmiany, niezależnie od tego, ile prawdy usłyszą. Ich stan, postawa, jaką mają podczas wykonywania obowiązków, cele, do których dążą, styl życia i zasady postępowania w ogóle się nie zmieniają. Nadal postępują, jak chcą, i żyją tak, jak im się podoba; prawdy te nie mają na nich żadnego wpływu ani nie są w stanie skłonić ich do jakiejkolwiek refleksji i poznania siebie w takim stopniu, że zaczęliby sami siebie nienawidzić. Jeśli nie mogą dotrzeć do tego punktu, to z pewnością nie mogą także okazać prawdziwej skruchy. Bez niej natomiast nie ma prawdziwego wejścia, a bez tego z pewnością nie ma zmiany usposobienia. Dlatego wielu ludzi, którzy od lat wierzą w Boga, choć również uczestniczą w zgromadzeniach, wykonują obowiązki, latami słuchają kazań i często wchodzą w interakcje z braćmi i siostrami, nie mają żadnego zrozumienia samych siebie, nie wykazują żadnej zmiany, a ich wiara w Boga wcale nie wzrasta. Podążają za Bogiem, dalej żywiąc swoje początkowe pojęcia i wyobrażenia, a kierują nimi intencja i pragnienie uzyskania błogosławieństw. Bez względu na to, od ilu lat wierzą w Boga, ich punkt widzenia na tę wiarę, poglądy na różne sprawy, metody dążenia i cele, do których dążą, jak również ich postawy podczas wykonywania obowiązków w ogóle się nie zmieniły. To, co obecnie ujawniają i przejawiają, jest wynikiem braku dążenia do prawdy. Omówiliśmy dwanaście obowiązków przywódców i pracowników, a jednak zachowanie niektórych z nich w ogóle się nie zmieniło. Ich postawy podczas wykonywania obowiązków i wobec Bożych wymagań nie uległy żadnej zmianie. To, co omówiliśmy, miało służyć napomnieniu, nadzorowaniu i pobudzeniu tych, którzy choć trochę dążą do prawdy, oraz tych, którzy mają nieco człowieczeństwa i których sumienie ma odrobinę świadomości. Nie miało to jednak żadnego wpływu na tych, którzy są bardziej nieprzejednani, przebiegli i w ogóle nie akceptują prawdy. Dlaczego? Ponieważ ich postawę wobec prawdy charakteryzuje opór i nienawiść. Bez względu na to, jak dużo rozmawia się o prawdzie, postawa tych ludzi w ogóle się nie zmienia: „W każdej sytuacji wykonuję swoje obowiązki i podążam za Bogiem; naprawdę ponoszę koszty na Jego rzecz. Niezależnie jak się przy tym zachowuję, jeśli tylko wytrwam w tej postawie do końca, to mogę otrzymać błogosławieństwa!”. Czy w takim sposobie myślenia przejawia się choćby odrobina rozumu? Tacy ludzie są całkowicie niereformowalni i pozbawieni wstydu! Czyż nie jest to zwykły upór i odmowa okazania skruchy bez względu na wszystko? (Owszem).

Dwunasty obowiązek przywódców i pracowników brzmi następująco: „Szybko i precyzyjnie identyfikuj ludzi, wydarzenia i sprawy, które zakłócają i zaburzają dzieło Boże oraz normalny porządek kościoła; powstrzymuj takie osoby i ich działania, a także wprowadzaj zmiany na lepsze; ponadto omawiaj prawdę, aby wybrańcy Boży mogli zyskać większe rozeznanie dzięki takim sytuacjom i wyciągać z nich naukę”. Wcześniej podzieliliśmy naszą rozmowę o tym obowiązku na dwanaście osobnych zagadnień. Ich treść dotyczy głównie tego, w jaki sposób przywódcy i pracownicy powinni zajmować się i radzić sobie z takimi problemami, gdy w kościele pojawiają się różnego rodzaju ludzie, wydarzenia i sprawy, które powodują zakłócenia i zaburzenia, tak aby osiągnąć skutek w postaci zabezpieczenia dzieła domu Bożego i normalnego porządku w kościele, spełniając w ten sposób role, jakie powinni odgrywać w kościele jego przywódcy i pracownicy oraz wykonując należące do nich obowiązki. Szczegółowo omówiliśmy każde z tych zagadnień w ramach owego obowiązku przywódców i pracowników, rozmawiając o konkretnych przejawach każdego z owych zagadnień i przytaczając przy tym konkretne przykłady. Jeśli chodzi o kwestię zasad, to treść, która została omówiona, jest dość praktyczna. Chociaż podane przykłady mogą nie obejmować wszystkiego, to zasadnicze kwestie dotyczące różnych ludzi, wydarzeń i spraw zostały jasno omówione. Jako przywódcy i pracownicy w szczególności powinniście zrozumieć ten aspekt prawdy, aby następnie móc rozwiązywać różne problemy pojawiające się w kościele. Po pierwsze, musicie w naszym omówieniu znaleźć słowa, które szczegółowo analizują istotę tych problemów, a następnie odnieść je do nich. Zrozumienie istoty problemów ułatwia znalezienie odpowiednich rozwiązań i uporanie się z problemami zgodnie z prawdozasadami. Zrozumienie istoty problemu jest kluczowe przed jego rozwiązaniem. Gdy ją zrozumiesz, powinieneś również zrozumieć i pojąć zasady radzenia sobie z danym problemem. Oba te aspekty są tutaj niezbędne: jeden to istota problemu, a drugi to zasady rozwiązywania problemów tego rodzaju. Są to rzeczy, co do których przywódcy i pracownicy powinni mieć jasność. Tylko poprzez zrozumienie tych dwóch zasad można odpowiednio rozwiązywać wszystkie problemy i właściwie radzić sobie z ludźmi, wydarzeniami i sprawami związanymi z tymi trudnościami, zamiast po prostu stosować regulaminy i owe trudności wyolbrzymiać. Obecnie, gdy niektórzy przywódcy i pracownicy zajmują się pewnymi trudnościami, po części po prostu przestrzegają regulaminów, a po części nie rozumieją istoty tych problemów, często krzywdząc ludzi i dopuszczając się uchybień. Wymaga to jasnego zrozumienia szczegółów, specyfiki i kontekstu danego problemu. Ponadto ważne jest uwzględnienie powtarzającego się zachowania danej osoby, aby określić, do jakiej kategorii ona należy. Tylko poprzez opanowanie tych aspektów można radzić sobie z problemami zgodnie z zasadami. Niektórzy przywódcy i pracownicy w swojej pracy stosują jedynie regulaminy do rozwiązania problemów i wyolbrzymiają je, nie potrafiąc dostrzec prawdziwej istoty ludzi, których one dotyczą, niezależnie od tego, czy są to dobrzy, czy źli ludzie, czy zachowują się tak notorycznie, czy też ich zachowanie to tylko sporadyczne wykroczenie. Nie potrafią dostrzec tych aspektów, więc są bardzo podatni na popełnianie błędów. W takich przypadkach, jeśli kościół może przeprowadzić głosowanie, może skutecznie uniknąć niektórych pomyłek. Obecność tych odchyleń i błędów w pracy przywódców i pracowników może bardzo dokładnie ujawnić, czy mają rozeznanie i czy podchodzą do spraw zgodnie z zasadami. Ujawnia również, czy posiadają oni prawdorzeczywistość. Jeśli jakiś przywódca lub pracownik, który od lat wierzy w Boga, nie potrafi poradzić sobie z tymi rzeczywistymi problemami, jest to wystarczający dowód na to, że nie jest kimś, kto dąży do prawdy.

Po zrozumieniu obowiązków, które powinni wykonywać przywódcy i pracownicy, zasad, jakimi powinni się oni kierować, oraz zakresu ich pracy, powinniśmy powrócić do tematu tej części rozmowy: demaskowania fałszywych przywódców. To jest nasz główny temat. Jeśli chodzi o dwunasty obowiązek przywódców i pracowników, tematem, który dziś omówimy, są obszary, w których fałszywi przywódcy zaniedbują swoją odpowiedzialność, oraz przejawy tego, że nie wykonują prawdziwej pracy. Najpierw przeczytajmy treść dwunastego obowiązku. (Punkt dwunasty: Szybko i precyzyjnie identyfikuj ludzi, wydarzenia i sprawy, które zakłócają i zaburzają dzieło Boże oraz normalny porządek kościoła; powstrzymuj takie osoby i ich działania, a także wprowadzaj zmiany na lepsze; ponadto omawiaj prawdę, aby wybrańcy Boży mogli zyskać większe rozeznanie dzięki takim sytuacjom i wyciągać z nich naukę). Dwunasty obowiązek wyraźnie wspomina o trzech aspektach pracy, które przywódcy i pracownicy powinni zrozumieć. Jak ma się to do demaskowania fałszywych przywódców? (Najpierw musimy zrozumieć wszystkie obowiązki przywódców i pracowników w wykonywaniu tej pracy. Następnie dokonujemy porównania, żeby zobaczyć, czy fałszywi przywódcy wypełnili te obowiązki i co owi fałszywi przywódcy przejawiają; mierzenie za pomocą tego kryterium jest stosunkowo trafne). Dokładnie tak. Tego, czy dana osoba jest fałszywym przywódcą, czy też nie, nie rozpoznaje się, spoglądając na jej oblicze, by się przekonać, czy rysy jej twarzy znamionują dobro czy zło, ani też przypatrując się temu, jak wiele na pozór wycierpiała i jak bardzo jest zabiegana. Trzeba raczej przyjrzeć się temu, czy wypełnia ona obowiązki przywódców i pracowników i czy potrafi posługiwać się prawdą, by rozwiązywać rzeczywiste problemy. To jest jedyne właściwe kryterium oceny. To właśnie zasada szczegółowego analizowania, rozeznawania i ustalania, czy dana osoba jest fałszywym przywódcą. Tylko w ten sposób ocena taka może być sprawiedliwa, zgodna z zasadami i z prawdą oraz uczciwa dla wszystkich zainteresowanych. Scharakteryzowanie kogoś jako fałszywego przywódcę lub fałszywego pracownika musi mieć wystarczające oparcie w faktach. Ocena taka absolutnie nie może zostać wydana na podstawie jednego czy dwóch incydentów lub występków, a tym bardziej za jej podstawę nie może posłużyć chwilowy przejaw skażenia. Jedyne ścisłe kryteria, zgodnie z którymi można kogoś w ten sposób scharakteryzować, są następujące: czy potrafi on wykonywać rzeczywistą pracę i posługiwać się prawdą do rozwiązywania problemów oraz czy jest on właściwą osobą, czy jest kimś, kto miłuje prawdę i potrafi się podporządkować Bogu, oraz czy posiada dzieło i oświecenie Ducha Świętego. Tylko na podstawie tych kryteriów można kogoś we właściwy sposób określić jako fałszywego przywódcę lub fałszywego działacza. Kryteria te stanowią więc standardy i zasady leżące u podstaw oceny i ustalenia, czy ktoś jest fałszywym przywódcą lub fałszywym działaczem.

Trzy zadania, które przywódcy i pracownicy powinni wykonywać w ramach dwunastego obowiązku

I. Bezzwłoczna i precyzyjna identyfikacja rozmaitych ludzi, wydarzeń i spraw powodujących zakłócenia i niepokoje

Dwunasty obowiązek przywódców i pracowników obejmuje trzy zadania lub trzy kroki. Jeśli postępuje się zgodnie z tymi trzema krokami, aby ukończyć daną pracę, tym samym przestrzega się jej zasad i wywiązuje się z odpowiedzialności z nią związanej. Co to za trzy zadania? (Po pierwsze, szybko i precyzyjnie identyfikuj ludzi, wydarzenia i sprawy, które zakłócają i zaburzają dzieło Boże oraz normalny porządek kościoła. Po drugie, powstrzymuj takie osoby i ich działania, a także wprowadzaj zmiany na lepsze. Po trzecie, omawiaj prawdę, aby wybrańcy Boży mogli zyskać większe rozeznanie dzięki takim sytuacjom i wyciągać z nich naukę). Te trzy zadania są wymaganiami dla przywódców i pracowników, opisanymi w dwunastym obszarze odpowiedzialności. Pierwszym wymaganiem dla przywódców i pracowników jest szybkie i precyzyjne identyfikowanie ludzi, wydarzeń i spraw, które zakłócają i zaburzają dzieło Boże i życie kościoła. Chodzi o natychmiastową i dokładną identyfikację, a nie o powolne i nietaktowne reagowanie, ani też o dokonywanie lekkomyślnych charakterystyk na chybił trafił – nierozważne charakterystyki są niedopuszczalne. Niektórzy przywódcy i pracownicy z powodu swojego słabego formatu i zamętu w głowie lekkomyślnie przycinają i pouczają ludzi w błahych sprawach, dokonując arbitralnych charakterystyk i definiując rzeczy na ślepo, nie przestrzegając przy tym zasad. Działanie w ten sposób narusza prawdozasady. Dlatego przywódcy i pracownicy w domu Bożym muszą przynajmniej umieć rozróżniać różnych ludzi, wydarzenia i sprawy. Tylko dzięki takiemu rozeznaniu mogą szybko i trafnie identyfikować rozmaite problemy pojawiające się w kościele. Jaki jest pierwszy warunek osiągnięcia zdolności rozeznania co do różnych ludzi, wydarzeń i spraw? Po pierwsze, konieczne jest zrozumienie Bożych wymagań wobec różnych typów ludzi, a także tego, jak Bóg definiuje tych ludzi i różne stany, w jakich się oni znajdują. Ponadto ważne jest, aby szczegółowo przeanalizować, w jaki sposób powstają różne negatywne stany i co leży u ich źródła. Co więcej, należy zrozumieć wpływ różnych ludzi, wydarzeń i spraw na Boże dzieło i normalny porządek kościoła. Jaka jest podstawa spełnienia tych warunków? Jaką pracę przywódcy i pracownicy powinni podjąć w pierwszej kolejności? Jeśli są zawsze wyniośli, zachowują się jak biurokraci i nie wchodzą w interakcje z braćmi i siostrami, nie rozumieją różnych stanów braci i sióstr, nie mają bliskiego kontaktu z różnymi typami ludzi i brakuje im szczegółowej obserwacji oraz ich dogłębnego zrozumienia, czy taki stan rzeczy jest do przyjęcia? Zdecydowanie nie. Niektórzy przywódcy i pracownicy często chowają się w swoich pokojach, wykorzystując ćwiczenia duchowe i pisanie artykułów zawierających świadectwa oparte na doświadczeniu jako wymówki, by ignorować prace kościoła i nie rozumieć jej. Z pozoru wydaje się, że w swoich pokojach pracują nad sprawami kościelnymi, lecz w rzeczywistości odizolowali się od pracy kościoła i od wybrańców Boga. Czy taki sposób pracy może rozwiązać problemy istniejące w różnych obszarach pracy kościoła? Czy ma szansę pomóc wybrańcom Boga dobrze wykonywać swoje obowiązki? Czy kiedy takie osoby chowają się w swoich pokojach, by pisać świadectwa oparte na doświadczeniu, doświadczają Bożego dzieła? Takie postępowanie jest zatem niewłaściwe. Zgodnie z dwunastym obowiązkiem, pierwszym zadaniem przywódców i pracowników jest szybkie identyfikowanie ludzi, wydarzeń i spraw, które zakłócają i zaburzają pracę kościoła, w oparciu o słowa Boże i prawdozasady. Niektórzy pytają: „Czy przywódcy i pracownicy powinni być głęboko zaangażowani w życie kościoła tylko po to, by mogli szybko i dokładnie identyfikować ludzi, wydarzenia i rzeczy, które powodują zakłócenia i zaburzenia?”. Czy taki sposób pojmowania jest prawidłowy? (Nie). Jest to pojmowanie wypaczone. Przywódcy i pracownicy muszą mieć właściwe nastawienie i podejście do swojej pracy, a także muszą sięgać do samych podstaw. Tylko w ten sposób mogą szybko i dokładnie identyfikować oraz następnie rozwiązywać pojawiające się problemy. Jeśli nie sięgną do samych podstaw i nie zamieszkają z wybrańcami Boga, bardzo trudno będzie im zidentyfikować wszystkie problemy w pracy kościoła. Jeśli będą w stanie rozwiązać zaledwie kilka z nich i to dopiero po tym, jak ludzie je zgłoszą i będą szukali rozwiązań, efekt tej pracy będzie bardzo ograniczony. Najbardziej błędnym sposobem pracy przywódców i pracowników jest zamykanie się w swoim pokoju i praca za zamkniętymi drzwiami, tak jak starożytni uczeni, którzy całkowicie poświęcali się studiowaniu ksiąg mędrców i nie zwracali uwagi na jakiekolwiek sprawy zewnętrzne. Taka postawa i styl życia są nie do przyjęcia w przypadku przywódców i pracowników. Siedzisz sam w swoim pokoju, słuchasz kazań, czytasz słowa Boże, robisz notatki o ćwiczeniach duchowych i układasz kazania, ale czy przyswojenie sobie pewnych doktryn i słów oznacza, że rozumiesz prawdę? Czy oznacza, że pojmujesz rzeczywiste sytuacje i prawdziwe stany ludzi, które prawda demaskuje? (Nie). Choć więc życie polegające na uprawianiu ćwiczeń duchowych jest niezbędne w pracy przywódców i pracowników, to najważniejszą rzeczą jest posiadanie właściwych metod pracy i stylu życia.

II. Bezzwłoczne powstrzymywanie i ograniczanie złych ludzi

Drugim wymogiem dla przywódców i pracowników, nakreślonym w dwunastym obowiązku, jest to, że gdy identyfikują ludzi, wydarzenia i rzeczy, które zakłócają i zaburzają pracę kościoła, muszą być w stanie szybko i trafnie wydawać osądy. Muszą dokładnie rozróżniać naturę różnych ludzi i wydarzeń oraz rozumieć, w jaki sposób wpływają oni na życie kościoła, czy nie zaburzają, nie sabotują lub nie stwarzają zagrożenia dla stanów wybrańców Boga, ich wejścia w życie i wykonywania przez nich obowiązków, a także czy nie wpływają na wyniki wykonywania obowiązków przez ludzi – przywódcy i pracownicy muszą być w stanie szybko i dokładnie osądzać i oceniać te kwestie. Jest to ich odpowiedzialność. Jeśli brakuje im do tego rozumu i nie mają odpowiedniego potencjału, nie będą w stanie wykonywać pracy kościoła. Ponadto muszą umieć wykazać się ostrą reakcją i rozeznaniem w stosunku do różnych ludzi, wydarzeń i rzeczy. Na przykład, gdy w kościele dochodzi do jakichś sporów oraz różnych zakłóceń i niepokojów, nie możesz zidentyfikować problemu i uznać go za nieistotny, a w rezultacie wiele osób odczuwa tego skutki i nie wykonuje dobrze swoich obowiązków. Czyż taki przywódca lub pracownik nie jest nieco odrętwiały i ślepy? (Owszem). Na tym polega problem z takimi osobami. Co powinieneś zrobić, gdy odkryjesz, że ktoś zakłóca i zaburza pracę kościoła? Po pierwsze, należy ustalić powagę sprawy oraz ocenić i osądzić istotę takiej osoby, a także wpływ i konsekwencje tej sytuacji na pracę kościoła i jego życie. Co powinno być podstawą takiego osądu? Powinien opierać się na słowach Bożych i prawdzie. Niektórzy mówią: „Jak można opierać się na słowach Bożych? Dla mnie to czcze gadanie”. W rzeczywistości nie są to puste słowa. Dlaczego o tym mówię? Kiedy spotykasz się z takimi sytuacjami, jesteś ich świadkiem lub o nich słyszysz, musisz po prostu porównać je z problemami obnażonymi przez słowa Boże. Przyjrzyj się temu, jak demaskują one i szczegółowo analizują takich ludzi i sprawy oraz jak Bóg charakteryzuje te problemy, na przykład jak demaskuje fałszywych przywódców i antychrystów lub jak obnaża zepsute usposobienie różnych ludzi i tym podobne. Następnie porównaj i przeanalizuj te kwestie przez pryzmat tych słów, a dzięki rozmowom z braćmi i siostrami oraz własnym obserwacjom możesz w końcu dokonać dokładnej oceny i scharakteryzować ludzi, wydarzenia i rzeczy, które widzisz, oraz sformułować na tej podstawie odpowiednie rozwiązania. W jaki sposób należy postępować z tymi, co do których stwierdzisz, że zakłócają i zaburzają pracę? Nie tylko należy ich zdemaskować i przeanalizować, aby pomóc ludziom rozeznać się co do nich, lecz także należy ich powstrzymywać i ograniczać, a tych, którzy pomimo wielokrotnych upomnień się nie poprawiają, należy usuwać z kościoła. Jakie są metody i konkretne podejścia do powstrzymywania i ograniczania takich osób? (Przycinanie ich i udzielanie im ostrzeżeń). Czy przycinanie jest dobrą metodą? (Tak). Ujawnianie ich działań, wskazywanie ich najbardziej rażących problemów, analizowanie ich istoty i udzielanie ostrzeżeń – czy wszystkie te metody nie są możliwe do zastosowania? Oczywiście najważniejszą rzeczą jest czytanie im słów Bożych i używanie tych słów jako podstawy do przekonywania tych osób i szczegółowego ich analizowania. Jeśli nie akceptują prawdy i stanowczo odmawiają przyznania się do błędów, potrzebne są bardziej surowe środki. Najpierw należy udzielić im ostrzeżenia, a następnie użyć dekretów administracyjnych kościoła, aby ich ograniczyć, nie pozwalając im na lekkomyślne popełnianie występków i przeszkadzanie braciom i siostrom. Należy ich również przyciąć, a następnie poddać nadzorowi. Wszystkie te metody są konieczne, aby praca kościoła była dobrze wykonywana i aby zbawić ludzi, prowadząc ich na właściwą ścieżkę. Stosowanie tych metod z pewnością przyniesie dobre rezultaty. Po pierwsze, należy posługiwać się prawdą, którą ludzie ci rozumieją, aby ich przekonać i zdemaskować, szczegółowo analizując ich usposobienie i istotę, ujawniając naturę ich działań oraz ich poważne konsekwencje – to jest takie minimum, które można zrobić. Następnym krokiem jest przeanalizowanie i rozpoznanie ich na podstawie słów Bożych oraz odpowiednie ich scharakteryzowanie. Byłoby oczywiście najlepiej, gdyby poszli za tymi radami, przyjęli je i okazali skruchę. Jeśli jednak ich nie akceptują i nadal przeszkadzają w pracy kościoła, co należy wtedy zrobić? W takim przypadku nie trzeba być dalej uprzejmym. Dom Boży ma dekrety administracyjne i w tym momencie taki ktoś powinien zostać zgodnie z nimi powstrzymany i ograniczony. Jeśli jest on nowym wierzącym, którego postawa jest niedojrzała i który nie rozumie prawdy, można mu pomóc z miłością – można omówić z nim prawdę, aby pomóc mu poznać samego siebie. W przypadku tych, którzy są w stanie przyjąć prawdę i okazać skruchę, nie ma potrzeby ich powstrzymywać, ograniczać ani przycinać. Jeśli jednak nie akceptują prawdy, nie jest to kwestia posiadania płytkiego fundamentu lub niedojrzałej postawy czy niezrozumienia prawdy – jest to problem z ich człowieczeństwem. W przypadku takich ludzi należy stosować zarządzanie administracyjne i kary administracyjne, aby ich powstrzymać i ograniczyć. Ostatecznie osiąga się dzięki temu efekt w postaci podtrzymania pracy kościoła i normalnego porządku życia kościelnego, pozwalając, by życie to toczyło się w uporządkowany sposób. Nazywa się to wprowadzaniem zmian na lepsze i jest to rezultat, który przywódcy i pracownicy powinni osiągnąć w swojej pracy. Tylko osiągając go, wypełniają swoją odpowiedzialność. Jeśli ignorują pojawiające się problemy, reagując jedynie zdawkowymi słowami i doktrynami lub ganiąc i przycinając tych, którzy zakłócają i zaburzają pracę kościoła, kierując do nich jedynie kilka słów i w zasadzie nic więcej, to czy może to rozwiązać problem? Nie tylko go nie rozwiązuje, lecz także prowadzi do powstania większego chaosu w kościele – większość ludzi traci chęć do wykonywania swoich obowiązków i jest w różnym stopniu zaniepokojona, co wpływa na wykonywanie przez nich obowiązków. Czy tacy przywódcy i pracownicy należycie wywiązali się ze swojej odpowiedzialności? (Nie). To pokazuje, że nie wykonują swojej pracy w sposób kompetentny.