91 Z miłości
Ⅰ
Z miłości Bóg stworzył człowieka i troszczył się o niego,
ustanowił prawa, by kierować jego życiem na ziemi,
stał się ciałem, oddał życie swe, by odkupić człowieka.
Zbawienie na krzyżu ogarnęło cały ten świat.
Z miłości Bóg ofiarowuje się bez cienia żalu,
wylewając miłość swą na cały świat, działając,
by prowadzić i zbawiać skażonych.
O Boże! Wszystko w Twym dziele, Twych słowach jest miłością.
Twoja miłość to nie tylko łaska i miłosierdzie,
lecz przede wszystkim karcenie i sąd.
O Boże! Twój sąd i Twoje karcenie
to najprawdziwsza miłość, najlepsze zbawienie.
Wychwalamy Twą świętą, prawą miłość,
a Ty zasługujesz na wieczne wychwalanie.
Ⅱ
Z miłości Bóg przyszedł w ciele w dniach ostatecznych
do kraju czerwonego smoka.
Z miłości Bóg znosi odrzucenie i oszczerstwa,
cierpi ogromnie i prześladowany jest.
Z miłości żyje Bóg pokornie ze skażonymi ludźmi,
mówi prawdę i przynosi drogę życia wiecznego,
swymi słowami osądza szatańską naturę człowieka,
poddaje próbom, przycina i obmywa skażonych.
O Boże! Wszystko w Twym dziele, Twych słowach jest miłością.
Twoja miłość to nie tylko łaska i miłosierdzie,
lecz przede wszystkim karcenie i sąd.
O Boże! Twój sąd i Twoje karcenie
to najprawdziwsza miłość, najlepsze zbawienie.
Wychwalamy Twą świętą, prawą miłość,
a Ty zasługujesz na wieczne wychwalanie.
Ⅲ
Z miłości Bóg powołuje ludzi i rzeczy do służby,
byśmy mogli zdobyć prawdę i życie.
Z miłości Bóg nas sądzi, byśmy mogli
odrzucić kontrolę szatana, zdobyć zbawienie.
O Boże! Wszystko w Twym dziele, Twych słowach jest miłością.
Twoja miłość to nie tylko łaska i miłosierdzie,
lecz przede wszystkim karcenie i sąd.
O Boże! Twój sąd i Twoje karcenie
to najprawdziwsza miłość, najlepsze zbawienie.
Wychwalamy Twą świętą, prawą miłość,
a Ty zasługujesz na wieczne wychwalanie.